Εύγε και μόνον Εύγε στο Γιώργο Δατσέρη, 27 χρονών, από το Λασίθι, παιδαγωγό σε δημοτικό σχολείο στον ορεινό Μυλοπόταμο. Και θα σας εξηγήσουμε γιατί. Όπως μας τα μεταφέρει η σελίδα "Προχωράμε" στο FB.
https://www.facebook.com/prohoramemedia
Πριν εξι χρονια, όντας φοιτητής Ρεθύμνης, μπαινοντας στο αμφιθέατρο, τον σταματαει μια συμφοιτήτρια του να γινει δότης μυελού των οστών.
Δεν είχε ιδέα μέχρι εκείνη τη μεγαλειώδη στιγμή που πείστηκε να δωσει δείγμα σιέλου για την θεραπεία της λευχαιμίας.
Εξι χρονια μετά, δεχεται μειλ πως ειναι συμβατός με εναν ασθενή.
"Ποτέ δεν ημουν φυγόμαχος κ λιγόψυχος, όμως για κάποια δευτερόλεπτα σάστισα.Μου είπαν ότι μπορώ να αρνηθώ να δώσω μόσχευμα αλλα δεν υπήρχε περίπτωση να κόψω τα φτερά ελπίδας στον συνάνθρωπο μου που μολις είχε ενημερωθεί για την αιματολογική μας "συγγένεια". Ο έλεγχος ξεκίνησε από το νοσοκομείο Ρεθύμνης, κατόπιν στο πανεπιστημιακό Ηρακλείο, με την κατάλληλη ενεσοθεραπεία, αυξήθηκαν τα πρωτόγονα αιμοποιητικά κύτταρα , ωστε να παράξω περισσότερα να φτάσουν για τον δότη και να μη τα στερηθει κι ο δικός μου οργανισμός. Ένιωθα κουρασμενος,με μυαλγιες αλλα τιποτα μη υποφερτό.
Δε γινεται νάρκωση, ούτε παρακέντηση,αυτα ειναι μυθεύματα.
Μου εβαλαν μόνο δυο βελόνες αιμοδοσιας που κατεληγαν σε ενα μηχάνημα,κρατούσαν τα χρειαζουμενα κύτταρα κ επέστρεφε το αιμα μου πίσω.Τρεις ωρες κράτησε,βγήκα από το νοσοκομείο, νύσταζα λιγο,ξεκουράστηκα,την επομενη μερα πήγα διακοπές.
Οταν ημουν στην έξοδο του νοσοκομείου αισθάνθηκα μια παραξενη αύρα,δε μπορώ να σας το μεταλαμπαδευσω με λεξεις.Ημουν ευτυχισμένος,ενιωθα κατι πολυ έντονο,ενα ρίγος με διαπερνούσε, απίστευτο φορτίο.
Ζητησα να μαθω λεπτομέρειες για τον λήπτη,μου είπαν σε δυο χρονια θα γινει εφικτό.
Με νοιαζει μονο να ειναι καλά ο άνθρωπος.
Αποφάσισα πέρυσι να μιλήσω στα εκτάκια μου για την προσφορά και τον εθελοντισμό.Με κοίταζαν με θαυμασμό,κάποια παιδιά ηρθαν αυθόρμητα και με αγκάλιασαν.
Φέτος έχω πρωτάκια,δε θα μπορέσω να τους το μηνύσω.
Μαθαινω οτι γραφονται αρκετα άτομα στην πλατφορμα.
Εχω δρομολογήσει δράσεις ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Ρεθυμνης.
Είμαι κ στη διάθεση της ομάδας ΔΟΤΕΣ ΖΩΗΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ,να με αξιοποιήσουν όπως θέλουν.
#Ο_άνθρωπος_περπατάει_μαζι_με_την_αλληλεγγύη.
Ειναι δυο συγκοινωνούντα δοχεία, το ένα δε μπορεί χωρις το άλλο.
Οταν έδωσα λιγο σάλιο,δε το σπουδαιολόγησα,
δεν φανταζόμουν οτι με τη βοήθεια μου θα γινει καλα ένας ασθενής.
Ο, τι εχουμε χτίσει ειναι απο τα υλικά της προσφοράς.
Εχουμε αναγκη ο ένας τον άλλον." μας λέει.
Όπως επισημαίνει η σελίδα Προχωράμε ο Γιώργος Δατσέρης δεν διάλεξε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού .
Εκείνο τον διάλεξε.
Ο παιδαγωγός οδηγεί το παιδί,ειναι ο διανομέας της γνώσης,του μηνύματος,των αξιών στην παιδική ψυχή.
Ο Γιώργος οσα μαθηματικά, γλώσσα, γεωγραφία κ αν διδάξει στα παιδιά,το μάθημα της αλληλεγγύης που βίωσε κ ενσάρκωσε ο ίδιος θα ειναι πάντα στο βιογραφικό του το τιτανομέγιστο μάθημα ζωής πώς η ανθρωπότητα μπορεί να γίνει καλύτερη μεσα απτις μικρές μας πράξεις οι οποίες δεν φωτογραφίζονται
χαράζονται στον χάρτη ανθρωπιάς που ολο κ συρρικνώνεται.
Παντα ομως θα υπάρχουν κάποιοι σαν τον Γιώργο απτο Λασίθι να ομορφαίνουν τις ζωές μας κ να θεραπεύονται συνάνθρωποι μας με το ιδιο το μόσχευμα άλλων ανθρώπων,απτο ιδιο τους το αίμα
Τιποτα πιο ιερό από αυτό.
Πηγή : https://www.facebook.com/prohoramemedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου