EDITORIAL 14

Με πολύ μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω ότι αυτή η κρίση που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ηθική, πολιτιστική, πνευματική, συναισθηματική, κοινωνική, χτυπάει τους ηθοποιούς και τους δημοσιογράφους. Βέβαια είχε παραγίνει το κακό με τόσα σήριαλ που γυρίζονταν χωρίς δομή και στόχο , με τόσα κανάλια, με τόσες εφημερίδες και περιοδικά, με τόσα θέατρα. Θα μου πει κανείς είναι κακό να υπάρχουν πολλά θέατρα ή εφημερίδες? Όχι βέβαια! Το ζήτημα δεν ήταν ο αριθμός, αλλά το εάν μπορούσαν  όλα αυτά να λειτουργήσουν κερδοφόρα και όχι ζημιογόνα. Και πολλές φορές λειτουργούσαν ζημιογόνα για τους ίδιους τους εργαζόμενους είτε ήταν δημοσιογράφοι, είτε ηθοποιοί.  Έπρεπε λοιπόν κάποια στιγμή να ξεκαθαριστεί η κατάσταση ,αλλά δυστυχώς έγινε με τον πλέον επώδυνο τρόπο.  Και έτσι κάποιοι εκδότες, διευθυντές, καναλαράρχες, παραγωγοί θεατρικών , ταινιών και σήριαλ βρήκαν την ευκαιρία να προσλαμβάνουν αλλά με μηδενικούς μισθούς ή μισθούς πείνας. Απίστευτα πράγματα, Αφρικανικά ( χωρίς παρεξήγηση για την Μαύρη Ήπειρο και τους κατοίκους της).

Είναι δυνατόν να "προσλαμβάνει" περιοδικό για τη ζωή και το στυλ νεαρή στυλίστρια με μισθό 300-400 ευρώ το μήνα και ωράριο αποκλειστικότητας? Είναι δυνατόν εκδοτικοί οργανισμοί με θεματολογία μόδας και στυλ ή και ποικίλλης ύλης να προσλαμβάνουν έναν στυλίστα για 4 περιοδικά με μηνιαίο μισθό 900 ευρώ και ωράριο εξαντλητικό?
Είναι δυνατόν να ζητούν  από εταιρία παραγωγής για μεγάλο κανάλι ηθοποιούς με 100 ευρώ τη μέρα γύρισμα? Να διευκρινίσουμε ότι το γύρισμα για κάθε ηθοποιό το πολύ να διαρκέσει 2 μέρες, που σημαίνει ότι κάθε ηθοποιός θα πάρει το πολύ 200 ευρώ από τη συγκεκριμένη δουλειά, καθώς είναι και με αυτοτελείς ιστορίες. Είναι δυνατόν οι εταιρίες παραγωγής τηλεοπτικών διαφημιστικών να μειώνουν στο 1/3 ή και 1/4 την αμοιβή των ηθοποιών , μοντέλων και characters επειδή αυξήθηκε το ΦΠΑ? Μα αυξήθηκε για τις εταιρίες  αυτές, ούτε για τους εργαζόμενους τους ούτε για τους συνεργάτες τους. Πρέπει δηλαδή τα νέα μέτρα να τα πληρώσουν αυτοί?
Κι όμως εκδότης με περιοδικό για τη ζωή, την ομορφιά και το στυλ απολύει κόσμο από το συγκρότημά του, ή "προσλαμβάνει" με ελάχιστα χρήματα διότι θέλει από αυτήν την κρίση να μείνει αλώβητος ή και να βγάλει κέρδη σε βάρος όμως του προσωπικού του.
Το μνημόνιο και η κρίση αφορά αποκλειστικά τους εργαζόμενους και πολύ περισσότερο αυτούς του ιδιωτικού τομέα. Οι υπάλληλοι του δημοσίου τουλάχιστον γνωρίζουν τι τους "κόπηκε" σε επίπεδο δώρων και μπόνους και υπερωριών. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δεν ξέρουν τι τους περιμένει. Από ανεξελέγκτη μείωση μισθού έως υποβάθμιση και απόλυση και βέβαια ανεργία.
Κάνουμε μέτρα , εφαρμόζουμε μέτρα σε αυτή τη χώρα για να τα πάμε καλά και να ευημερήσουμε στους αριθμούς για άλλη μία φορά. Ο παράγοντας ΑΝΘΡΩΠΟΣ δε μας νοιάζει. Η κρίση η οικονομική θα συμμαζευτεί. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ προσωπικά. Κουτσά-στραβά μπορεί και να τα καταφέρει το πολιτικό σύστημα να τη συμμαζέψει και να δείξει άριστη διαγωγή στην Ευρώπη. Η ανθρωπιστική όμως κρίση θα έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Και αυτό χωρίς να είμαι απαισιόδοξος κανείς από τους μεγάλους δεν το έχει προβλέψει ή μάλλον δεν ενδιαφέρεται να ασχοληθεί. Η μία κρίση όμως φέρνει την άλλη. Και το ζήτημα δεν είναι μόνο η οικονομική, είναι και τα άλλα είδη κρίσης. Διότι εάν δεν αντιμετωπίσουμε την κοινωνική, πολιτιστική, πνευματική κρίση, την κρίση στις σχέσεις μας, την κρίση στις αξίες μας, τότε αυτές οι κρίσεις θα φέρουν νέα οικονομική κρίση στο μέλλον πολύ μεγαλύτερη και ανεξέλεγκτη!!!
Ελπίζουμε, αγωνιζόμαστε, σχεδιάζουμε , ονειρευόμαστε, διεκδικούμε, ζούμε, αγαπάμε, γελάμε, κλαίμε! Αυτό οφείλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε. Ενάντια σε όλες τις προβλέψεις!