ΑΝΤΙ EDITORIAL

''Πόσο θα ήθελα να ήμουν νεκρή. Πόσο θα ήθελα να μην υπάρχω καθόλου. Να φύγω μακριά από'δω, απ'όλα. Όμως, πώς θα μπορούσα να το κάνω; Υπάρχουν πάντα γέφυρες - η γέφυρα του Μπρούκλιν. Αλλά αγαπώ αυτή τη γέφυρα (από κει όλα είναι τόσο όμορφα και ο αέρας είναι τόσο καθαρός). Όταν τη διασχίζεις φαντάζει γαλήνια, ακόμη και με όλα τα αυτοκίνητα να περνούν σαν τρελά. Θα έπρεπε λοιπόν να είναι μια άλλη γέφυρα. Μια γέφυρα άσχημη και χωρίς θέα. Όμως αγαπώ κάθε γέφυρα - έχουν κάτι, και εκτός αυτού δεν έχω δει ποτέ άσχημη γέφυρα''.
Πρόκειται για απόσπασμα από τα ανέκδοτα ημερολόγια της Μarilyn Monroe.

Βαθιά ρομαντική αλλά σκοτεινή ποίηση , αρχικά γεμάτη απαισιοδοξία , ωστόσο με μία αίσθηση αισιοδοξίας έστω και με καλυμμένο τρόπο.

Το αφιερώνω σε όσους υποφέρουν και τα βλέπουν μαύρα ,ωστόσο όλα τα χρώματα βρίσκονται μπροστά μας.

 Γιατί μέσα από τον πόνο, την ταλαιπωρία και την απαισιοδοξία μπορεί τελικά να γεννηθεί  ένα λουλούδι που θα συμβολίσει το μέλλον , τη συνέχεια, την αισιοδοξία!


THE OPTISTIMIC BLOGGER