Η πρώτη εμφάνιση της μούτζας τοποθετείται στα βυζαντινά χρόνια. Τότε ο δικαστής προκειμένου να τιμωρήσει κάποιον για κάποιο παράπτωμα βούταγε το χέρι του στη στάχτη και με ανοιχτή την παλάμη «μουτζούρωνε» το πρόσωπο του κατηγορουμένου, ως διαπόμπευση. Τη στάχτη αυτή την έλεγαν αλλιώς και ασβόλη (= φούμο).
Από εκεί βγαίνει και το «αποσβολωμένος» .
Την ασβόλη την έλεγαν και μούτζα που σημαίνει μουντό χρώμα, ενώ αργότερα έφτασε να σημαίνει «παλάμη μουτζουρωμένη με στάχτη».
Έτσι λοιπόν η ανοιχτή παλάμη έφτασε να είναι χειρονομία προσβλητική και υποτιμητική,
ενώ στα μεταγενέστερα χρονιά χρησιμοποιούταν για να ρίξουν κατάρα ή ανάθεμα.
Σε κάποια μέρη ακόμα μουντζώνουν τους νεκρούς, για να προσβάλουν το χάρο, να τον ξορκίσουν και να τον διώξουν.
ΤΑ ΕΙΔΗ ΜΟΥΤΖΑΣ
1. Η αεριωθούμενη. Φσσσσσσς... Μπόινγκ! Τόσο γρήγορη που δεν την πιάνει η κάμερα.
2. Η χιαστί. Όταν τα δύο χέρια σχηματίζουν ένα "Χ"!
3. Η φαλτσαριστή. Όταν απευθύνεται σε παραπάνω από ένα πρόσωπα και ξεκινάει από τη μια μεριά για να καταλήξει στην άλλη.
4. Η διπλή. Όταν το ένα ορθάνοιχτο χέρι σκάει πάνω στο άλλο.
5. Η με προσποίηση. Όταν ο αποστολέας κοιτάει αριστερά και σημαδεύει δεξιά.
6. Η επαναλαμβανόμενη ή αλλιώς κυματιστή. Όταν τα δύο χέρια αποδίδουν τη μούντζα και κατόπιν κινούνται σαν τα κύματα στην παραλία. Σκάνε και ξανασκάνε και ξανασκάνε...
7. Η εμφατική. Όταν συνοδεύεται μ' ένα δυνατό "Πάρτα!"
8. Η εμφατική που προεξοφλεί γραμμάτια. Όταν συνοδεύεται μ' ένα δυνατό "Πάρτα, να μη στα χρωστάω! "
9. Η εμφατική που περιγράφει την υγεία του αποδέκτη. Όταν συνοδεύεται μ' ένα δυνατό "Πάρτα μωρή άρρωστη!"
10. Η εμφατική που σκέφτεται μακροπρόθεσμα. Όταν συνοδεύεται μ' ένα δυνατό "Πάρε νά 'χεις!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου