ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΓΥΡΙΑΔΗ

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

 


Μπαχαλιστάν…



               H κόντρα ενός Υπουργού (πρώην πρωτοκλασάτου) με τη συντεχνία των ταξιτζίδων είναι γνωστή. Τα μέσα ενημέρωσης έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στον αντίκτυπο των κινητοποιήσεων και στις αρνητικές εικόνες που έκαναν το γύρο του κόσμου με τουρίστες να πασχίζουν κάτω από τον ήλιο να αποφύγουν τα μπλόκα. Το μπάχαλο που προκλήθηκε με τους ταξιτζήδες δεν έχει προηγούμενο. Όχι λόγω της έντασης των κινητοποιήσεων (σε αυτό μάλλον διατηρούν τα σκήπτρα οι ΔΕΗτζήδες) όσο με την αποκάλυψη της αλαζονείας των εκάστοτε εξουσιαζόντων και το ανερμάτιστο των πολιτικών επιλογών. Τελικά ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο; Το ΠΑΣΟΚ ή ο κάθε Ραγκούσης που κάνει του κεφαλιού του; (είτε προσπαθώντας να φιλοτεχνήσει ένα προσωπικό προφίλ άτεγκτου πολιτικού είτε γιατί προτιμάει την ηρωική έξοδο ενόψει του επερχόμενου βατερλό). Μπορεί ένας υπουργός της ίδιας κυβέρνησης να ανατρέψει άρδην την πολιτική του προκατόχου του; Οι πολιτικές που ασκούνται είναι προσωπικές ή συλλογικές; Τα ερωτήματα δεν είναι δημοσιογραφικά. Είναι κατ’ εξοχήν πολιτικά. Πώς λαμβάνονται οι κυβερνητικές αποφάσεις, ποιους δεσμεύουν και πώς υλοποιούνται; Έχει δικαίωμα ο κάθε υπουργός να κάνει του κεφαλιού του; Στις σύγχρονες δημοκρατίες αυτά τα πράγματα είναι λυμένα. Υπάρχει ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που τίθεται υπόψιν του λαού από ένα κόμμα εξουσίας.
Το πρόγραμμα αυτό στη συνέχεια εξειδικεύεται από το κυβερνών κόμμα και τη κυβέρνηση που έχει εκλεγεί και δεσμεύει τους πάντες.
Στην Banana Republic ο Ραγκούσης, με θράσος που προκαλεί πλείστα ερωτήματα, απευθυνόμενος στους ταξιτζήδες δήλωσε επί λέξει: «Είχατε πράγματι καταλήξει σε μία συμφωνία με τον προηγούμενο υπουργό. Αυτό δεν σας το αμφισβήτησα ποτέ. Δεν καταλάβατε όμως ότι αυτό το προεδρικό διάταγμα θα το υπέγραφε ο Γιάννης Ραγκούσης (sic) με τον οποίο δεν είχατε μιλήσει ποτέ. Εάν είχε συνέλθει το υπουργικό συμβούλιο, και είχαμε αποφασίσει, ότι πρέπει να μείνει κλειστό το επάγγελμα των ταξί τότε αυτό θα δέσμευε τον οποιοδήποτε ερχόταν στην θέση του κ. Ρέππα». Και το ερώτημα εύλογο: εάν η κυβέρνηση ως συλλογικό όργανο ή ο πρωθυπουργός διαφωνούσαν με το Ρέππα γιατί του επέτρεψαν να προχωρήσει σε αυτή τη συμφωνία; Πόθεν προκύπτει η σημερινή διαφοροποίηση της κυβέρνησης (συλλογικά) ή του ΠΑΣΟΚ; Από πουθενά!
Συνεπώς, για ποιο λόγο ζητούμε από τους ταξιτζήδες να δράσουν υπεύθυνα όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός αντιμετωπίζει το πρόβλημα τόσο ανεύθυνα; Το θέμα δεν έχει να κάνει με την απελευθέρωση των ταξί, αλλά με την «απελευθέρωση» της λογικής, της συνέπειας και της Δημοκρατίας…


 
• Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» την Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Blog Widget by LinkWithin

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
FashionArt LoveR © 2011 | Designed by RumahDijual, in collaboration with Online Casino, Uncharted 3 and MW3 Forum