Όταν προβάλω από τα βουνά , τα μάτια με κοιτάνε...!
Φέρνω φωτιά μες στην καρδιά αυτών που δεν ξεχνάνε
Η νύχτα η μητέρα μου, ο φόβος σας τροφή μου
Είμαι αλλιώς κάθε φορά, αλλάζω τη μορφή μου.
Κι όσοι κι αν με θαυμάσανε, χαρήκαν λίγες ώρες.
Και το μυαλό τους χάθηκε σε ξελογιάστρες χώρες.
Στο θρόνο μου καθήμενη παίζω και σας γελάω
Μα η μοναξιά ανείπωτη , τρέχω σας κυνηγάω.
Είμαι το μάτι του ουρανού που όλα μπορεί να βλέπει
Μέχρι τα βάθη του γυαλού μπορεί και και κυριεύει.
Κι αν δεν αντέχεις μην κοιτάς με μάτια καρφωμένα
Κι αν δε σε νοιάζει μην ρωτάς με λόγια ξεχασμένα.
Κι όπως θεριεύω εκεί ψηλά να ξέρεις μόνο ένα
Έχε τα μάτια σου ανοιχτά, κανείς δε μου γλιτώνει εμένα!
ΣΤΙΧΟΙ-ΕΦΕ : ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΟΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου