Οι ''ΜΟΔΑΣ&ΤΕΧΝΗΣ ΕΡΑΣΤΕΣ", μία μέρα μετά των Αγίων Πρισκίλλας και Ακύλλα, που είναι οι προστάτες των ερωτευμένων σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση , και ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, προστάτη των ερωτευμένων σύμφωνα με την Καθολική Παράδοση , αντί ευχών και editorials, παραθέτουν αυτούσιο το μονόλογο μιάς ερωτευμένης.
ΓΥΝΑΙΚΑ
"14 Φεβρουαρίου. Η μέρα των ερωτευμένων. Καθολική γιορτή. Όχι ορθόδοξη. Εμπορική γιορτή. Κοινωνική; Ίσως, λίγο! Η γιορτή των ανθοπώληδων και των ζαχαροπλαστών. Ποτέ δεν πίστευα και τόσο σε αυτή τη γιορτή. Την έβρισκα κάπως, ξέρετε….τη σνόμπαρα, την απαξίωνα λίγο. Αλλά καμιά φορά γιόρταζα και εγώ. Φέτος όμως λέω να το γιορτάσω…λέω; Θέλω να το γιορτάσω. Όχι έξω, όχι διασκεδάσεις και εστιατόρια, ρομαντικά δείπνα και τα τοιαύτα. Όχι τέτοιες πολυτέλειες. Απλά θέλω να είμαι δίπλα στον άνθρωπό μου. Να μυρίζω το κορμί του. Να ακούω την ανάσα του. Να αφουγκράζομαι την καρδιά του. Να χαιδεύω τα μαλλιά του. Να του λέω πόσο τον αγαπώ. Πόσο τον θέλω. Πόσο υποφέρω όταν βρίσκομαι μακριά του. Εσείς αγαπήσατε ποτέ; Αγαπάτε μήπως φέτος; Ξέρετε να αγαπάτε; Δεν ξέρετε; Αλήθεια; Να σας πω ένα μυστικό; Ούτε εγώ ήξερα, τώρα έμαθα. Μέσα στην αγάπη έμαθα να αγαπάω. Να αγαπάω, να πονάω, να δίνω, να παίρνω, να ζηλεύω, να τρελαίνομαι. Μοιάζω καμιά φορά με εξωγήινο, που δεν ξέρει σε ποιόν πλανήτη πατάει και σε ποιον βρίσκεται. Δε σας λέω ψέματα. Αλλά αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ στη ζωή του. Πονάω από αγάπη όσο δεν πόνεσα ποτέ μου. Και το απολαμβάνω. Το απολαμβάνω τόσο ώστε να μην το πιστεύω ούτε εγώ η ίδια . Αλλά αγαπώ. Ξέρετε, αγαπώ. Αγαπώ, αγαπώ, αγαπώ!!! Τι δε με πιστεύετε; Ναι αγαπώ , όσο κανείς δεν αγαπάει. Αγαπώ μέχρι θανάτου. Τι; Μην τρομάζετε. Αγαπώ απόλυτα, δογματικά, κτητικά, σχεδόν δικτατορικά. Δεν υπάρχει δημοκρατία για μένα πλέον στην αγάπη. Υπάρχει απολυταρχικό καθεστώς. Καλά, δεν κάνουμε και βασανισμούς. Υπάρχει και μία σχετική ελευθερία, δε λέω. Αλλά όχι και πολλά, πολλά….
ΓΥΝΑΙΚΑ
Αλήθεια σ' αγαπάω. Αλήθεια είσαι η ζωή και η ανάσα μου. Σε θέλω, σε επιθυμώ. Θέλω να σου κάνουμε έρωτα κάθε βράδυ και κάθε πρωί.
Να σ΄αγγίζω, να σε μυρίζω, να σε κοιτάζω. Να ξυπνάω το βράδυ διψασμένη και να ξεδιψάω στα χείλη σου, να παίρνω τη δροσιά από το στόμα και τα φιλιά σου. Και μετά να μην πέφτω να κοιμηθώ, αλλά να σε κοιτάζω και να σε ακούω μέσα στο σκοτάδι. Δε θέλω να χάνω ούτε λεπτό. Και μετά αποκαμωμένη να κουλουριάζομαι δίπλα σου και να σε αγκαλιάζω. Να ανασαίνω μαζί σου. Να ονειρεύομαι μαζί σου. Να τρομάζω μέσα στον ύπνο μου μαζί σου. Να βλέπω όνειρα καλά και ευλογημένα και να έχω καλό ξημέρωμα μαζί σου. Αγάπη μου, ζωή μου, ανάσα μου, φως μου, καμιά φορά τα λόγια είναι πολύ λίγα μπροστά σε αυτά που νιώθω.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Ξέρετε τι σημαίνει αγάπη; Απόλυτη , Γεμάτη , Αιώνια, Πύρινη.... Ηνίοχος!!! Να έχεις τα γκέμια και να σου φεύγουν αλλά με ένα μαγικό τρόπο σαν από μηχανής Θεά να τα πιάνεις στον αέρα και να επανακτάς τον έλεγχο…
Ποιόν έλεγχο….Ακούγεται σαν ανέκδοτο. Να σας πω ακόμη ένα μυστικό; Δεν υπάρχει έλεγχος. Ο έρωτας και η αγάπη είναι τα βασικά συστατικά μιας κατ΄ εξακολούθησιν ασυδοσίας ψυχής, μυαλού και σώματος. Έτσι όπως τα λέω….Εάν είναι να ελέγξεις τον έρωτα , την αγάπη, πάει πέθανε….. Ελέγχεις τη ζωή; Ελέγχεις τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις, τις καταστάσεις, τα προβλήματα, τις απογοητεύσεις, τις υπερβολές, τους πανηγυρισμούς. Τη ζωή ποτέ. Όπως και την αγάπη, τον έρωτα.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Αγάπη μου….ξέρεις ότι πολλές φορές περπατάω στους δρόμους, ανεβαίνω στο λεωφορείο, μπαίνω στο μετρό και χάνω τον προσανατολισμό μου γιατί είμαι αφηρημένη... Γιατί είμαι αφηρημένη ; Μα γιατί σε σκέφτομαι διαρκώς, όχι όμως πάντα στον ίδιο ρόλο. Πότε είσαι ο θύτης μου, πότε το θύμα μου, πότε ο βασιλιάς μου, πότε ο καταστροφέας μου, πότε ο Θεός μου, πότε το... σκουπίδι μου. Είναι πολλά τα κακά και αρνητικά τα σενάρια που κάνω για μας τους δύο και άλλα τόσα τα καλά με happy end, λάμψη και χρυσόσκονη. Τα ενδιάμεσα μου είναι αδύνατον να τα σκεφτώ και να τα φανταστώ. Ποιο το όφελος άλλωστε για μία χρυσή μετριότητα. Θα ήθελα πολύ όλα να συνδυάζονται και να ισορροπούν και να μην είναι άσπρο ή μαύρο. Δε λέω ψέματα, αυτό επιθυμώ, αλλά το μυαλό κάνει παιχνίδια, πάει από μόνο του σε προορισμούς που δεν έχω προτείνει ή υποδείξει. Αλλά πολλές φορές κάνει ότι θέλει αυτό και όχι εγώ. Υπάρχουν και οι φορές, που δεν είναι λίγες, που φαντάζομαι πως γερνάμε μαζί , κάνοντας πράγματα που μας ευχαριστούν και μας δικαιώνουν και τους δύο. Αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να ζήσω στη σκιά σου, ή να περάσω στο παρασκήνιο, ή στο εκτός φωτός δωμάτιο της ζωής σου για να σε κρατήσω, μήπως είναι αυτό το τίμημα μίας ευτυχισμένης σχέσης και ζωής. Απάντηση δεν παίρνω….Θέλω τόσο πολύ να σε βλέπω να ανεβαίνεις ψηλά, αλλά την ίδια ώρα το ίδιο επιθυμώ και για μένα. Έτσι πιστεύω πως θα υπάρχει ισορροπία στη σχέση μας και πως έτσι θα χτίσουμε το κοινό μας μέλλον. Να είμαστε και οι δύο χορτάτοι και γεμάτοι όσο γίνεται για να δίνουμε και να παίρνουμε στη σχέση μας. Ξέρω αγάπη μου, είναι δύσκολο και θέλει πολύ δουλειά. Τη δουλειά δε τη φοβήθηκα ποτέ, τη δουλεία όμως την εχθρεύομαι, τη σιχαίνομαι, την τρέμω!!!
Φοβάμαι να στο πω, αλλά να….πολλές φορές σκέφτηκα ότι πεθαίνεις αλλά είσαι δικός μου μέχρι τέλους , και πως κι εγώ την υπέρτατη στιγμή της ευτυχίας και της επιτυχίας πεθαίνω δίπλα σου, και όλα τελειώνουν στην ακμή, στην κορύφωση, χωρίς φθορά, χωρίς παρακμή. Ορισμένες φορές σκέφτηκα , δεν το επιθυμώ βέβαια, αλλά μου πέρασε ως εικόνα στο μυαλό ότι αυτοκτονώ επειδή με αφήνεις μόνη μου, ή ότι αυτοκτονώ από πολλή αγάπη και από φόβο ότι στο μέλλον θα φθαρεί όλο αυτό που ζω. Αυτές οι σκέψεις συχνάζουν στο μυαλό μου όταν είσαι μακριά μου. Έχω και τύψεις, αυτές τις αληθινές κυρίες…τις Ερινύες….Θυμάσαι; Κάποτε άγγιζα και φιλούσα και έναν άλλο άνθρωπο παράλληλα. Τότε στην αρχή. Μα τι έκανα; Τι έγκλημα; Τι αμαρτία; Η μεγαλύτερη της ζωής μου ..Και σε ποιόν ; Στο μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου…Πως στο έκανα αυτό Θέ μου; Πόσο τρέμω στην ιδέα ότι θα τιμωρηθώ για αυτό από την ίδια τη ζωή; Πως όμως να σβήσω έτσι απλά ότι έκανα; Μα δε σβήνεται αυτό….Δυστυχώς. Όσο και να σε αγαπάω, και να λατρεύω, και να σε φυλάω σα να είσαι η καρδιά και τα μάτια μου, θα κουβαλάω σα δεύτερο δέρμα τις τύψεις και τις ερινύες μου. Και κάθε μέρα θα κάνω μαραθώνιο στις διαδρομές της ψυχής και του μυαλού για να τις εξευμενίσω. Μα αυτό μου μένει. Να τις εξευμενίζω καθημερινά για να μου δίνουν και αυτές κάθε μέρα χρόνο μαζί σου . Ντρέπομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θέλω να είμαι γυμνή μπροστά σου όχι μόνο ως σώμα, αλλά και ως μυαλό και ως ψυχή. Χωρίς φτιασίδια και με όλες τις ατέλειές μου κατάφατσα. Θέλω να με αγαπάς επειδή το θέλεις, επειδή είμαι η επιλογή σου, όχι επειδή συνήθισες, ή δε θέλεις να με πληγώσεις. Αλλά όταν είσαι δίπλα μου, όταν σε βλέπω ξανά μετά από ένα ταξίδι ή μία μικρή απουσία, τα ξεχνάω όλα και κάνω όνειρα και μόνο καλά σενάρια. Είσαι το φάρμακό μου, είσαι η ζωή μου, είσαι η αγάπη μου. Ίσως γιατί όπως λέει ο στίχος: Σ΄αγαπώ , τίποτ΄άλλο δεν έχω να πω, πιο βαθύ , πιο απλό , πιο μεγάλο. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ….Α…δε θέλω τούρτες ….με λιγώνουν….άσε που έχουν θερμίδες και καλύτερο είναι να τις αποφύγουμε. Θέλω μόνο το γλυκό και γεμάτο φιλί σου, τη ζεστή αγκαλιά σου, την υπέροχη μυρωδιά και το σώμα σου. Θέλω Μόνο Εσένα!!!"
ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΠΝΟΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ.wmv ... | |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου