Περίπου δέκα μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαίου, ανακαλύψαμε ως εκ θαύματος όλοι μας την Αμερική. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επαγγελματίες, υπάλληλοι, ψηφοφόροι, άνδρες, γυναίκες, όλοι μας!!! Όλοι πέφτουν από τα σύννεφα και όσοι δεν πέφτουν κάνουν πως πέφτουν για να μην αισθάνονται μειονεκτικά. Έχουμε γίνει απλά ένα τεράστιο θέατρο, αλλά κακό θέατρο. Με ανεκπαίδευτους και ατάλαντους ηθοποιούς, με σεναριογράφους και σκηνοθέτες της κακιάς ώρας, με ενδυματολόγους και σκηνογράφους χωρίς αισθητική, με μουσικούς, φωτιστές και ηχολήπτες ασυγχρόνιστους.
Δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί ότι ευθυνόμαστε όλοι μας για το τι συνέβη, όχι μόνο εξαιτίας του τρόπου που ψηφίζουμε, αλλά και εξαιτίας του είδους της εξουσίας που δίνουμε σε αυτούς που κυβερνούν, αλλά και σε αυτούς που αντιπολιτεύονται. Και αυτό είναι το λάθος όλων μας. Ξεχάσαμε ότι δεν έχει μόνον σημασία και αξία πως κυβερνάει κανείς, αλλά και πως κάνει αντιπολίτευση.
Η δική μας ευθύνη είναι τι θα πράξουμε και πως στην κάλπη . Από εκεί και έπειτα η ευθύνη είναι των κομμάτων όλων μα όλων ,αλλά και όλων όσων εκλεγούν βουλευτές, γιατί από αυτούς και την πραγματική υπέρβασή τους θα εξαρτηθεί εάν θα έχουμε κυβέρνηση και τι είδους θα είναι αυτή. Γιατί εάν κληθούν εκ του αποτελέσματος να συγκυβερνήσουν 4 και 5 κόμματα ή να προχωρήσουμε σε εθνική κυβέρνηση , ακόμη και για 4 χρόνια, τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι εθνοπατέρες; Αλήθεια γιατί πιστεύουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από εμάς τους ίδιους που τους ψηφίζουμε ή μαυρίζουμε, τι είναι καλύτερο για εμάς; Δε μπορούμε ειλικρινά να κατανοήσουμε όταν ο ίδιος ο λαός με το κλίμα και το αποτέλεσμα που διαμορφώνει, είτε δημοσκοπικά ,είτε μέσα από την κάλπη, να επιμένουν ορισμένοι να κάνουν τα δικά τους…!!!
Πάντως ως λαός , ως ψηφοφόροι, ως δημιουργοί, ως μυαλά και ως κορμιά , αλλά και ως πνεύματα έχουμε δύναμη και μπορούμε να προχωρήσουμε μακριά από παλιακά συνθήματα και διλήμματα. Έλεος, έχουμε 2012.!!!
Δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί ότι ευθυνόμαστε όλοι μας για το τι συνέβη, όχι μόνο εξαιτίας του τρόπου που ψηφίζουμε, αλλά και εξαιτίας του είδους της εξουσίας που δίνουμε σε αυτούς που κυβερνούν, αλλά και σε αυτούς που αντιπολιτεύονται. Και αυτό είναι το λάθος όλων μας. Ξεχάσαμε ότι δεν έχει μόνον σημασία και αξία πως κυβερνάει κανείς, αλλά και πως κάνει αντιπολίτευση.
Στην Ελλάδα είχαμε φθάσει στα όριά μας εδώ και καιρό , απλά το διαπιστώσαμε με delay, όπως άλλωστε γίνεται στη χώρα μας. Νόμοι που δεν εφαρμόζονται, διατάξεις και προκηρύξεις φωτογραφικές, μέτρα εκφοβιστικά και εισπρακτικά. Έλεγχοι για τα μάτια του κόσμου, αλήθεια ποιου κόσμου, του κάτω κόσμου (?), για να κάνουμε και λίγο black humor! Γεμίσαμε από ελεγκτές σε μετρό και λεωφορεία που δεν τους ενδιαφέρει να συμμορφώσουν το επιβατικό κοινό και να το εκπαιδεύσουν σωστά, αλλά να το φοβίσουν ή να του πάρουν το παχυλό πρόστιμο. Γεμίσαμε από άστεγους που κοιμούνται ακόμη και στο Σύνταγμα και την Πλατεία Αριστοτέλους αντίστοιχα και δεν αναρωτιόμαστε γιατί έχει συμβεί ότι έχει συμβεί. Και όταν λέμε ότι γεμίσαμε από άστεγους, δεν εννοούμε ότι χαλάει την εικόνα του κέντρου των πόλεων, αλλά ότι πονάμε όταν βλέπουμε το πόσο υποφέρουν κάποιοι άνθρωποι και σε ποιο σημείο έχουν φθάσει. Θα μας πει κανείς ότι πάντοτε είχαμε άστεγους, ότι πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι που εξαιτίας του ποτού, του τζόγου, εξαιτίας της κακής ψυχολογίας και της ζωής τους κατέληγαν στα πάρκα και τους δρόμους. Αλλά τότε όμως ήταν μεμονωμένα περιστατικά, σήμερα έχουν ξεφύγει από κάθε όριο και διάσταση. Κάποτε είχαμε το φαινόμενο του νεοπλουτισμού, τώρα έχουμε το φαινόμενο του νεοπτωχισμού (ας μας επιτρέψει αυτή την αναγκαία και ελαφρώς αδόκιμη λεξιπλασία ο.Μπαμπινιώτης). Έτσι ήταν πάντα σε αυτή τη χώρα. Όταν έμπαινε μπροστά από τη λέξη ως πρώτο συνθετικό ο όρος «νέο» ήταν πάντα για κακό. Νεοφιλελευθερισμός, νεοκομμουνισμός, νεοσοσιαλισμός, νεοδεξιός, νεοαριστερός, νεοκεντρώος. Μία φίλη μας που καλή της ώρα κατεβαίνει σε αυτές τις εκλογές έλεγε ότι οι αλλαγές γίνονται πάντα προς το χειρότερο και καταλαβαίνουμε όλοι τι εννοούσε με αυτό, γιατί οι αλλαγές αυτές καθεαυτές κατά τα άλλα μια χαρά είναι.
Γεμίσαμε από μάνατζερ και παραγωγούς σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση που άλλες φορές λειτούργησαν ως «προαγωγοί» και άλλες φορές ως «εισπράκτορες» και σχεδόν καθόλου ως «καλλιτέχνες». Και το χειρότερο όλο είναι ότι «μόλυναν» και πολλούς δημιουργούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιούς, μουσικούς, ερμηνευτές και άλλους καλλιτέχνες!!!Η δική μας ευθύνη είναι τι θα πράξουμε και πως στην κάλπη . Από εκεί και έπειτα η ευθύνη είναι των κομμάτων όλων μα όλων ,αλλά και όλων όσων εκλεγούν βουλευτές, γιατί από αυτούς και την πραγματική υπέρβασή τους θα εξαρτηθεί εάν θα έχουμε κυβέρνηση και τι είδους θα είναι αυτή. Γιατί εάν κληθούν εκ του αποτελέσματος να συγκυβερνήσουν 4 και 5 κόμματα ή να προχωρήσουμε σε εθνική κυβέρνηση , ακόμη και για 4 χρόνια, τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι εθνοπατέρες; Αλήθεια γιατί πιστεύουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα από εμάς τους ίδιους που τους ψηφίζουμε ή μαυρίζουμε, τι είναι καλύτερο για εμάς; Δε μπορούμε ειλικρινά να κατανοήσουμε όταν ο ίδιος ο λαός με το κλίμα και το αποτέλεσμα που διαμορφώνει, είτε δημοσκοπικά ,είτε μέσα από την κάλπη, να επιμένουν ορισμένοι να κάνουν τα δικά τους…!!!
Πάντως ως λαός , ως ψηφοφόροι, ως δημιουργοί, ως μυαλά και ως κορμιά , αλλά και ως πνεύματα έχουμε δύναμη και μπορούμε να προχωρήσουμε μακριά από παλιακά συνθήματα και διλήμματα. Έλεος, έχουμε 2012.!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου