H δημοσιογράφος Νατάσα Μποζίνη κάνει ακόμη πιο δυναμική εμφάνιση και παρουσία στα κοινά, κατεβαίνοντας υποψήφια στο Μορφωτικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΜΘ. Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο της υποψηφιότητάς της.
«Αγαπητοί συνάδελφοι, στην τελευταία Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΜ-Θ η αίθουσα είχε τόσο ελεύθερο οξυγόνο (αναπνέαμε ελάχιστοι), που πήρα βαθιά, διαφραγματική αναπνοή και, κόντρα σε όλες τις προηγούμενες λογικές σκέψεις μου, αποφάσισα να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα του κλάδου μας. Συνέβαλε σ΄αυτό η εικόνα της αίθουσας. Ήταν παρόντες: Συνάδελφοι, που ολοκλήρωσαν τον εργασιακό τους κύκλο, έπρεπε να απολαμβάνουν όσα προέβλεπαν οι κρατήσεις τους, αλλά βιώνουν περικοπές και αγωνιούν για την πορεία του σωματείου τους.
H γενιά που γνωρίζω καλά και σήμερα είναι: απολυμένοι, σε επίσχεση εργασίας, ημιάνεργοι, ταπεινωμένοι από υπογραφές που δεν ήθελαν να βάλουν, αλλά η αμείλικτη καθημερινότητα τούς λύγισε, που εργάζονται κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση, αποτυπωμένη στη γνωστή μελαγχολία, που δεν κρύβουν τα μάτια.
Κοντά τους, τα νεότερα παιδιά, που τα ζήσαμε να μαθητεύουν δίπλα μας και να ελπίζουν. Εμείς επενδύσαμε σε αυτά, το δικό μας ασφαλιστικό μέλλον. Ποιο προεδρείο, ποιες πλειοψηφίες ασχολήθηκαν με τα εφόδια που πρέπει να αποκτήσει αυτή η γενιά;»
Πολύ πριν οι Έλληνες στο σύνολό τους βιώσουν το μνημόνιο, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ήδη το πλήρωναν σιωπηλά και ήσυχα. Η μνημόνευσή του τώρα, δίνει άλλοθι στους υποστηρικτές του.
Στην ίδια αίθουσα, απονευρωμένη η απερχόμενη διοίκηση της ΕΣΗΕΜ-Θ εξάντλησε όσα επιχειρήματα διέθετε, για να στηρίξει τους συνδικαλιστικούς της χειρισμούς, με τα γνωστά αποτελέσματα και τις αντιφατικές συμπεριφορές. Τουλάχιστον πέντε συνάδελφοι επαναλάβαμε, μάταια, το αίτημα που είχε απορριφθεί κατά τις προηγούμενες ημέρες από τη διοίκηση του σωματείου, όσον αφορά στον ορισμό ενός συμβολικού ποσού, που θα μπορούσαν να πληρώσουν όλα τα μέλη, ώστε να είναι παρόντα στις διαδικασίες»
Περισσότερα: http://natasabozini.blogspot.com/2012/05/blog-post_29.html#more
«Αγαπητοί συνάδελφοι, στην τελευταία Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΜ-Θ η αίθουσα είχε τόσο ελεύθερο οξυγόνο (αναπνέαμε ελάχιστοι), που πήρα βαθιά, διαφραγματική αναπνοή και, κόντρα σε όλες τις προηγούμενες λογικές σκέψεις μου, αποφάσισα να συνεχίσω να ασχολούμαι με τα του κλάδου μας. Συνέβαλε σ΄αυτό η εικόνα της αίθουσας. Ήταν παρόντες: Συνάδελφοι, που ολοκλήρωσαν τον εργασιακό τους κύκλο, έπρεπε να απολαμβάνουν όσα προέβλεπαν οι κρατήσεις τους, αλλά βιώνουν περικοπές και αγωνιούν για την πορεία του σωματείου τους.
H γενιά που γνωρίζω καλά και σήμερα είναι: απολυμένοι, σε επίσχεση εργασίας, ημιάνεργοι, ταπεινωμένοι από υπογραφές που δεν ήθελαν να βάλουν, αλλά η αμείλικτη καθημερινότητα τούς λύγισε, που εργάζονται κάτω από μεγάλη ψυχολογική πίεση, αποτυπωμένη στη γνωστή μελαγχολία, που δεν κρύβουν τα μάτια.
Κοντά τους, τα νεότερα παιδιά, που τα ζήσαμε να μαθητεύουν δίπλα μας και να ελπίζουν. Εμείς επενδύσαμε σε αυτά, το δικό μας ασφαλιστικό μέλλον. Ποιο προεδρείο, ποιες πλειοψηφίες ασχολήθηκαν με τα εφόδια που πρέπει να αποκτήσει αυτή η γενιά;»
«Ο ξεπερασμένος συνδικαλι- σμός της υπόσχεσης για μια θεσούλα στα ΜΜΕ του Δημοσίου ή στα ελάχιστα ημιθανή ΜΜΕ της Μακεδονίας και της Θράκης ήταν πάντα ζημιογόνος.
Προκάλεσε ανθρωποφαγίες στους χώρους εργασίας, οδήγησε συναδέλφους σε αγχώδη διαταραχή για το εάν ανανεωθεί ή όχι η σύμβασή τους στην ΕΡΤ και έφερε εξαρτήσεις από τα κόμματα και τους εργοδότες. Πολύ πριν οι Έλληνες στο σύνολό τους βιώσουν το μνημόνιο, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ ήδη το πλήρωναν σιωπηλά και ήσυχα. Η μνημόνευσή του τώρα, δίνει άλλοθι στους υποστηρικτές του.
Στην ίδια αίθουσα, απονευρωμένη η απερχόμενη διοίκηση της ΕΣΗΕΜ-Θ εξάντλησε όσα επιχειρήματα διέθετε, για να στηρίξει τους συνδικαλιστικούς της χειρισμούς, με τα γνωστά αποτελέσματα και τις αντιφατικές συμπεριφορές. Τουλάχιστον πέντε συνάδελφοι επαναλάβαμε, μάταια, το αίτημα που είχε απορριφθεί κατά τις προηγούμενες ημέρες από τη διοίκηση του σωματείου, όσον αφορά στον ορισμό ενός συμβολικού ποσού, που θα μπορούσαν να πληρώσουν όλα τα μέλη, ώστε να είναι παρόντα στις διαδικασίες»
Περισσότερα: http://natasabozini.blogspot.com/2012/05/blog-post_29.html#more
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου