"ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΤΙΔΑΣ"

 Βιβλίο: Τέλος Παρτίδας

Συγγραφέας: Λιάνα Τσιρίδου

 Σχήμα: 14Χ21

Εξώφυλλο: Mαλακό

Τιμή: 16,5 €

Σελίδες: 320

Είδος: Μυθιστόρημα

Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία

ISBN 978-618-80294-6-0

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Στο γύρισμα του αιώνα και της χιλιετίας. Στην πόλη που χάνει πια τους μύθους της και μετατρέπεται σε θαμπό σκηνικό για καθημερινές ιστορίες. Στο αστραπιαίο πέρασμα μιας στιγμής, στην ανάσα μιας σύμπτωσης έρχεται η συνάντηση τριών γυναικών.

Σε όλα είναι διαφορετικές. Η νεαρότερη, η Μήτση, από νωρίς ορφανή και πρόωρα μεγαλωμένη μέσα από τις δυσκολίες της. Η δεύτερη, η Μάρα, αστικής καταγωγής και αναθρεμμένη μέσα στο ροζ συννεφάκι του πλούτου και της ομορφιάς της. Η τρίτη, η Σάρα, η ανιδιοτελής και δοτική Εβραία, παγιδευμένη σε κανόνες ζωής που δεν επέλεξε.

Το μόνο τους κοινό στοιχείο: η εμπειρία της αντρικής βίας, σωματικής ή ψυχολογικής, ομολογημένης ή ανομολόγητης, από εχθρούς ή από αγαπημένους, που λεκιάζει τον καμβά της ζωής τους και βαραίνει το επόμενο βήμα τους.

Η φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ τους δεν είναι ανέφελη, δεν είναι αναίμακτη, δεν είναι ευθύγραμμη. Μα είναι επίμονη. Καταφέρνει να γίνει φωλιά και στήριγμα για την καθεμιά...Σ’ αυτήν προσπαθούν να βρουν τη δύναμη που χρειάζονται για τις μικρές ή μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους. Οι Δευτέρες τους, οι μέρες που πιο πολύ συναντιούνται, σύντομα γίνονται ανάσα, αντίδοτο σε ό,τι τις πνίγει.

Πώς θα τελειώσει η παρτίδα της ζωής τους; Ποιος θα καθορίσει το τέλος; Οι λογικές αποφάσεις, η πραγματικότητα γύρω τους ή τα σκοτεινά τους κομμάτια; Το παρελθόν που ζητάει να επιβεβαιωθεί ή τα θαμμένα συναισθήματα που ψάχνουν τρόπο να βγουν στο φως της μέρας.

Βιογραφικό συγγραφέα

Η Λιάνα Τσιρίδου γεννήθηκε στις Σάπες Ροδόπης το 1958. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ. Από το 1989 ζει στην Κέρκυρα και εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ταυτόχρονα έχει ενεργή πολιτική δράση και ενεργή συμμετοχή στα κοινά. Είναι παντρεμένη και έχει δυο παιδιά. Το «ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΤΙΔΑΣ» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.

Απόσπασμα

«Το πλήρες μου όνομα είναι Δήμητρα Καραμπατάκη. Μερικά ονόματα έπρεπε να απαγορεύονται. Αφήνουν πάνω στους ανθρώπους τη σφραγίδα τους κι άντε να την ξεφορτωθείς. Σαν να είναι αυτά που διαλέγουν τον άνθρωπο, για να καθορίσουν τη μοίρα και τις επιλογές του, κι όχι ο άνθρωπος που τα γεμίζει περιεχόμενο, υπόσταση και μνήμες. «Καρά μπατάκ» στα τουρκικά σημαίνει «μαύρη λάσπη, βούρκος». Από αυτή τη μαύρη λάσπη παλεύω χρόνια να γλι-τώσω. Γι’ αυτό το σύνδεσα το όνομα με κάποιου είδους κυτταρική κληρονομιά. Κόλλησε πάνω μου η μεταμφιεσμένη σημασία του, σαν να ήταν ύψος, σχήμα προσώπου ή χρώμα ματιών. Θα μπορούσα και να αγνοώ τη σημασία του, αν κατά σύμπτωση δεν ήξερα αυτές τις λέξεις στα τουρκικά. Αλλά αναρωτιέμαι αν υπάρχουν συμπτώσεις. Και μάλλον πείθομαι πως δεν υπάρχουν. Πως κά-ποια χαιρέκακη Κλωθώ παίζει μαζί μας μια στημένη παρτίδα για να περνά την ώρα της. Η μάνα μου μόνο με φώναζε Μήτση. Ήθελε να είναι μοντέρνα. Κι όταν ήμουν πιο μικρή, τις πιο πολλές φορές με φώναζε «πριγκίπισσα». Αφηνόμουν κι εγώ στο παραμύθι που δημιουργούσαν γύρω μου τα χάδια και τα γλυκόλογά της. Όμως, δε νομίζω ότι υπήρξε άλλη πριγκίπισσα Μαύρη Λάσπη και σίγουρα καμία τόσο γκαντέμα όσο εγώ.»