"ΔΡΑΠΕΤΕΥΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΙΒΕΤ"

Ένα εξαιρετικό οδοιπορικό του Βαγγέλη Δαβιτίδη για το Θιβέτ παρουσιάζει το περιοδικό "Υποβρύχιο"

«31 Μαρτίου 1959, Πεκίνο, Κίνα

«Τότε χάσαμε» ήταν τα πρώτα λόγια του πάντα ψύχραιμου Προέδρου Μάο στο άκουσμα της είδησης για την απόδραση του Δαλάι Λάμα. Αν και καταδιωκόμενος από τον κινεζικό στρατό είχε καταφέρει να περάσει τα σύνορα και να ζητήσει άσυλο στην Ινδία.

17 Μαρτίου, 1959, Λάσα, Θιβέτ

(Δεκατέσσερα βράδια πριν)

Ο νεαρός Δαλάι Λάμα είχε αντικαταστήσει για πρώτη φορά την πορτοκαλί-πορφυρή ρόμπα του βουδιστή μοναχού με ένα φθαρμένο παντελόνι και ένα χοντρό μαύρο παλτό. Έκρυψε στην τσέπη του τα χαρακτηριστικά γυαλιά του, ζώστηκε ένα τουφέκι και βγήκε από το παλάτι Νορμπουλίνγκα στη Λάσα για να ξεγλιστρήσει ινκόγκνιτο μέσα στην ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της δραματικής αυτής νύχτας και του συγκεντρωμένου πλήθους Θιβετιανών το οποίο είχε περικυκλώσει εδώ και μέρες το παλάτι για να προστατεύσει τον πολιτικό και πνευματικό του ηγέτη από τον κινεζικό στρατό. Το πρωί της ίδιας μέρας ο Δαλάι Λάμα, προβληματισμένος περίμενε στο ναό υπομονετικά να ξεκινήσει το αλλόκοτο τελετουργικό αφού είχε ζητήσει για μια ακόμη φορά τη συμβουλή-χρησμό του μεγάλου Μάντη του Θιβέτ. Ο Μάντης φορώντας όπως επιβάλει το πρωτόκολλο το βάρους εξήντα κιλών χρυσό κράνος του έπεσε σε τρανς. Και όταν πια έφτασε στο σημείο να χτυπιέται στο πάτωμα και να κουνά δαιμονισμένα πάνω κάτω το κεφάλι του σα να φορά πούπουλο γύρισε και του φώναξε: «Φύγε! Φύγε απόψε κιόλας! Κινδυνεύεις εδώ!»

Πριν λιποθυμήσει του έδωσε αναλυτικά οδηγίες για το δρόμο που θα ακολουθούσε φεύγοντας από την πρωτεύουσα Λάσα μέχρι τα σύνορα με την Ινδία.

Δεν ξέρω αν υπάρχει μοίρα ή όχι, σίγουρα πάντως μερικοί άνθρωποι φαίνεται να διαθέτουν μια ιδιαίτερη σχέση μαζί της. Ο Tenzin Guatso είναι αναμφισβήτητα ένας από αυτούς. Γεννημένος το 1935, παιδί μιας εννεαμελούς σχετικά φτωχής αγροτικής οικογένειας από την επαρχεία του Amdo έμελλε να αναγνωριστεί ως η μετενσάρκωση του Δαλάι Λάμα. Όμως η μοίρα επέλεξε να μην είναι μόνο πλουσιοπάροχη μαζί του. Ο Tenzin ακόμα λάμβανε την εκπαίδευσή του ως βουδιστής μοναχός ώστε να προκηρυχτεί ως ο 14ος Δαλάι Λάμα όταν ο κινεζικός στρατός εισέβαλλε στο Θιβέτ. Στους Κινέζους πήρε σχεδόν δύο χρόνια όχι να κάμψουν την αντίσταση του υποτυπώδους θιβετιανού στρατού αλλά να εγκλιματιστούν στη «στέγη του κόσμου» και να διανύσουν τα ατέλειωτα κοπιαστικά χιλιόμετρα σε μια χώρα που άνηκε ακόμα στον 19ο αιώνα και δεν είχε ούτε μισό μέτρο δρόμου κατάλληλου για μετακίνηση μηχανοκίνητου οχήματος. Με μέσο υψόμετρο τα 5.000 μ το Θιβέτ είναι η υψηλότερη περιοχή του κόσμου. Ένα οροπέδιο περιστοιχισμένο από τα ψηλότερα βουνά του κόσμου καθιστώντας το ένα από τα πιο δυσπρόσιτα μέρη στον κόσμο. Το τέλειο παρατηρητήριο για ολόκληρη την Ασιατική ήπειρο.

Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Δαλάι Λάμα ο οποίος είχε αποδεχθεί το άσυλο που του πρόσφερε η κυβέρνηση της Ινδίας και είχε εγκατασταθεί πια στην Νταραμσάλα μαζί με την εξόριστη κυβέρνηση του Θιβέτ, θα μάθαινε ότι οι ακριβείς οδηγίες του Μάντη για την απόδραση του από τη Λάσα , είχαν υπαγορευθεί από ένα μυστικό πράκτορα της CIA…»