ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΕΓΚΟΣΜΙΑΣ ΖΩΗΣ Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΨΑΛΤΟΠΟΥΛΟΣ

O Αχιλλέας Ψαλτόπουλος , η εμβληματική φυσιογνωμία της θεατρικής και όχι μόνον Θεσσαλονίκης , αποχώρησε από τη σκηνή της εγκόσμιας ζωής το βράδυ της 7ης Απριλίου, αφήνοντας πίσω του έργο , έργο και έργο.

Ήταν μία κατηγορία από μόνος του όχι μόνο ως σκηνοθέτης, αλλά και ως ηθοποιός. Δε μπορούσες να τον κρίνεις ή να τον αναλύσεις με τα συνήθη εκφραστικά και λεκτικά εργαλεία.

Ο Αχιλλέας Ψαλτόπουλος έκανε θεατρικές σπουδές στο Βερολίνο και την Ελλάδα στην Επιθεώρηση Δραματικής Τέχνης της Ρούλας Πατεράκη, στη συνέχεια στο Βερολίνο , αλλά και στη Φλωρεντία για σπουδές σκηνοθεσίας θεάτρου-κινηματογράφου με τον Κριστόφ Ζανούσσι και τους Ρόλαντ Ραντ και Τόμας Γέϊτς των Actors Studio. Μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης όπου έπαιξε στην παράσταση ”Μπίντερμαν και  Εμπρηστές”, του Μαξ Φρις. Μέλος του ΦΟΘΚ από πολύ νωρίς εντρύφησε στον κινηματογράφο. Γύρισε ταινίες μικρού μήκους και σκηνοθέτησε δεκάδες παραστάσεις στο θέατρο της πόλης. Δίδαξε στη σχολή κινηματογράφου της Parallaxi και σε δεκάδες σεμινάρια που οργάνωσε ο ίδιος. Από το 2000 έως το τέλος του 2005, ήταν γενικός διευθυντής του Θεάτρου «Αυλαία», και του Πολυχώρου Αυλαία διοργανώνοντας εκθέσεις ζωγραφικής, παραστάσεις, μουσικές βραδιές, συναυλίες, μπαλέτο, σεμινάρια. Μία από τις πλέον πολύ δυνατές θεατρικές του στιγμές ήταν με το δικό του Θέατρο Αναζήτηση στο το ανέβασμα της παράστασης ”Μπ όπως Μπέκετ: το όνομα της ιστορίας” (1986), του Σάμιουελ Μπέκετ,στο θέατρο Αχίλλειον μια παράσταση 5,5 ωρών, με επτά μονόπρακτα του Μπέκετ.

Το 1980, δημιούργησε το περιοδικό Μπανάνες, για το οποίο είχε μιλήσει στο LIFO.GR

http://www.lifo.gr/articles/lgbt_articles/98659

Μερικές απ' τις σημαντικότερες παραστάσεις που σκηνοθέτησε: «Νερό για πέταμα» (1979), «Κολλέξιον» (1981), «Μπ όπως Μπέκετ: το όνομα της ιστορίας» (1986), «Ο βασιλιάς Υμπύ» (1986), «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» (1987), «Η ιστορία του ζωολογικού κήπου» (1988), «Λουτ» (1988), «Σουίτα 719» (1989), «Οι παλιοί καιροί» (1991), «Μαγεία, ένα σκηνικό παιχνίδι» (Outcry) (1993), «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» (1995), «Ο εγωιστής γίγαντας» (1997), «Όνειρα» (1998), «Oι Ψευδο-εξομολογήσεις» (2001), «Άγρια δύση» (2004), «Το γαλάζιο πουλί» (2005), «Οι καλόπιστοι θεατρίνοι» (2005), «Αμφιτρύων» (2005), «Έκβους» (2005), «Γκόλφω» (2007), «Το έγκλημα σου πάει πολύ» (2008), «Η φαλακρή τραγουδίστρια» (2009), «Κενό, κοινό, καινό» (2010), «Εύθραυστη ισορροπία» (2011), «Προδοσία +10 ποιήματα του Γέϊτς» (2012), «Herr(Ο Κος) Κόλπερτ» (2012), «Ο Μάγειρας, ο Άμλετ, η Οφηλία και ...τα φαντάσματα» (2013), «Όταν τελειώσει μια ζωή...πού να πας;» (2014), «Ο Μικρός Πρίγκιπας» (2014)

Πριν από λίγους μήνες έστησε την παράσταση “Το Κλουβί με τις Τρελές” για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, όπου και πρωταγωνίστησε αποσπώντας εξαίρετες κριτικές.

Η συγκεκριμένη παράσταση άλλωστε αγαπήθηκε πολύ από το κοινό. Τον περασμένο χειμώνα επίσης σκηνοθέτησε και την παράσταση “Μία απλή ερωτική ιστορία”, όπου συμμετείχε και ως συγγραφέας.

Μία από τις επίσης αγαπημένες δουλειές του από κοινό και κριτικούς ήταν και η παράσταση “Ζήτω η Αμφίβολη Ζωή” βασισμένη στο ομότιτλο κείμενο του Σάκη Σερέφα.

Το περασμένο φθινόπωρο βραβεύτηκε από την Κουλτουρόσουπα στη διάρκεια της τελετής των θεατρικών βραβείων για το σύνολο της προσφοράς του στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης.

Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Ψαλτόπουλος θα λείψει από τη Θεσσαλονίκη όχι μόνο ως δημιουργός, αλλά και ως άνθρωπος.