ΓΙΑΤΙ???

Γιατί πρέπει να πληρώνουμε συνέχεια φόρους;
Γιατί δεν ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε;
Γιατί πρέπει να βγάζουμε τα απωθημένα και τα κομπλεξ μας σε άτομα που είναι πιο "αδύναμα" από μας;
Γιατί ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας και δεν συναγωνιζόμαστε;
Γιατί ανεβαίνει η τιμή στο πετρέλαιο και την βενζίνη;
Γιατί ανεβαίνουν οι τιμές στο γάλα, το αλεύρι, τις σερβιέτες και τις κονσέρβες για τις γάτες;
Γιατί αφήνουμε την τηλεόραση ανοιχτή, χωρίς να παρακολουθούμε, ενώ κάνουμε δουλειές;
Γιατί όταν κάτι μας πηγαίνει καλά έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε ότι κάτι θα μας το χαλάσει;
Γιατί πρέπει να ζούμε μέσα στην μιζέρια τυλιγμένοι μέσα σ' ένα ιλουστρασιόν περιτύλιγμα;
Γιατί δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τίποτα;
Γιατί νιώθουμε μόνοι μας;
Γιατί κάνουμε παρτούζες;
Γιατί χάσαμε το χιούμορ μας;
Γιατί γίναμε ξαφνικά όλοι "κουλτουριάρηδες" και "επαναστάτες";
Γιατί μας αρέσει να υποτιμούμε το επίπεδο του τηλεοπτικού κοινού;
Γιατί πρέπει κάποιοι να "ψωνίζουν" από τα σκουπίδια;
Γιατί πρέπει να συμπεριφερόμαστε το 2011 σαν "ψωροκώσταινα" και "φτωχοί συγγενείς" που ζητούν ελεημοσύνη;
Γιατί δώσαμε τόσο θάρρος σε άτομα με περίσσιο θράσσος;
Γιατί χάσαμε την μπάλα;
Γιατί "λιώσαμε" την ψυχή μας στα καυτά καζάνια της επιτυχίας, της καριέρας,της αναγνωρισιμότητας;
Γιατί αρνούμαστε πεισματικά να δούμε την ΑΛΗΘΕΙΑ;
ΓΙΑΤΙ???

"Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί, θα σταματούσε"
"Η ζωή για μένα είναι ένα πανδοχείο όπου πρέπει να σταθώ ότου έρθει η ταχυδρομική άμαξα για την άβυσσο. Δεν ξέρω που θα με πάει γιατί δεν ξέρω τίποτα. Θα μπορούσα να δω αυτό το πανδοχείο σαν μια φυλακή, γιατί είμαι υποχρεωμένος να περιμένω εκεί μέσα' θα μπορούσα και να το θεωρήσω σαν ένα χώρο ευχάριστης κοινωνικής συναναστροφής γιατί εκεί συναντιέμαι με άλλους ανθρώπους"
"Ζω πάντα στο παρόν. Το μέλλον δε το γνωρίζω. Το παρελθόν δεν το έχω πια"
"Ποτέ δεν αγαπάμε κανέναν. Αγαπάμε αποκλειστικά την εικόνα που διαμορφώνουμε για κάποιον. Αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας κατασκευή, στην ουσία δεν αγαπάμε παρά τον εαυτό μας"
"Οι περισσότεροι άνθρωποι υποφέρουν από την ασθένεια του να μην ξέρουν να πουν αυτό που βλέπουν ή αυτό που σκέφτονται" - Φερνάντο Πεσσόα


ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΡΟΔΗ