'[Ο μοριακός
βιολόγος Σωτήρης Νικολόπουλος μιλάει στον Πέτρο Αργυρίου
Εισαγωγή: Πέτρος
Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)
(Οι απόψεις και οι
θέσεις στην εισαγωγή εκφράζουν και βαρύνουν αποκλειστικά τον Πέτρο Αργυρίου.
Ουδεμία ευθύνη ή γνώση έχει για τα γραφόμενα μου της εισαγωγής ο
συνεντευξιαζόμενος). Κατά τη διάρκεια της κρίσης θρηνούμε χιλιάδες ανθρώπους
που χάθηκαν και συνεχίζονται να χάνονται. Για κάποιους από αυτούς η οικονομική
απόγνωση ήταν το αόρατο χέρι που τους έσπρωξε να κόψουν πρόωρα το νήμα της ζωής
τους. Πολλά
περισσότεροι όμως δεν είχαν ούτε καν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Κάποιοι
πέθαναν στους δρόμους ή έστω στα σπίτια τους καθώς οι κλίνες των καρατομημένων
νοσοκομείων απλά δεν τους χωρούσαν ή το ασθμαίνων πλέον σύστημα υγείας της
χώρας δεν τους περιλάμβανε.
Κάποιοι άλλοι
πέθαναν στα νοσοκομεία, από έλλειψη υγειονομικού προσωπικού και αναλωσίμων.
Κάποιοι από
ιατρική αμέλεια, ανεπάρκεια ή απληστία.
Σε κάθε ηχηρό
θάνατο που ακούμε αναλογούν πολλαπλάσιοι αθόρυβοι.
Όλοι αυτοί οι
αθώοι είναι τα θύματα και οι παράπλευρες απώλειες ενός μονομερούς πολέμου που
έχει κηρυχθεί σε πολλούς πληθυσμούς και που δεν διαδραματίζεται αποκλειστικά
και μόνο στο πεδίο της οικονομίας, ενός πολέμου που τα μέτωπα του είναι πολλά.
Ένα από αυτά τα
μέτωπα είναι «ο πόλεμος κατά του καρκίνου». Παρά τις επιθετικές προσεγγίσεις
και τα τεράστια κεφάλια που έχουν δαπανηθεί στο όνομά του, ο καρκίνος (ή μάλλον
καλύτερα οι καρκίνοι) θερίζει και οι θάνατοι του παρουσιάζουν συνολικά συνεχώς
αυξητικές τάσεις.
Στις ΗΠΑ οι
καρκίνοι είναι σταθερά τα τελευταία η δεύτερη αιτία θανάτου.
Η κατεστημένη
αντίληψη περί «θεραπείας» του καρκίνου μας έρχεται εν μέρει από την πειραματική
χρήση της ακτινοθεραπείας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Στην ουσία και με
λίγες εξαιρέσεις, πολλές από τις θεραπείες είναι μικρά Βιετνάμ για τους
ασθενείς του καρκίνου που βομβαρδίζονται αλύπητα από «κυτταρικές ναπάλμ» που
πυρπολούν τα πάντα στο διάβα τους για να αφήσουν πίσω καμένη γη.
Και ενώ όπως
έχει περιγραφεί και στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι γιατροί» υπάρχουν πάρα
πολλά αισιόδοξα μηνύματα από το χώρο της έρευνας των φυτοχημικών, κονδύλια δεν
επενδύονται στην έρευνα φυσικών ουσιών με πιθανές αντικαρκινικές,
ακτινοπροστατευτικές και χημειοπροστατευτικές ιδιότητες απλούστατα οι φυσικές
ουσίες δεν πατεντάρονται και
επομένως έχουν περιορισμένο εμπορικό ενδιαφέρον. Όπως σε άλλα τα υπόλοιπα πεδία λοιπόν,
είναι τα λεφτά που μιλούν, τα λεφτά που ορίζουν, τα λεφτά που αποφασίζουν.
Οι καρκίνοι
αυξάνονται. Τι φταίει; Μην είναι τα γονίδια; Φυσικά και είναι και αυτά. Αλλά
παρότι το κατεστημένο δημιουργεί τεράστιο ντόρο με κάθε «καρκινικό» γονίδιο που
εντοπίζεται και προτείνει θεραπείες που συνήθως δεν της αντέχουν τα κοινά
πορτοφόλια και άλλες φορές είναι τόσο εξωφρενικές που δεν τις αντέχει ούτε καν
η κοινή λογική, κάνει σχεδόν πάντα τα στραβά μάτια στις αιτίες που έχουν το
μεγαλύτερο μερίδιο στην ανάπτυξη των καρκίνων: τα ανθρωπογενή αίτια: τον
βιομηχανικό και χημικό πολιτισμό μας, τον πολιτισμό των χημικών, της
ακτινοβολίας και της ραδιενέργειας .
Γιατί ως συνήθως,
τα λεφτά μιλούν, τα λεφτά κυβερνούν.
Οι τραγικές
ειρωνίες του θέματος δεν εξαντλούνται ούτε καν εδώ. Πολλές από τις κατεστημένες
αντικαρκινικές θεραπείες είναι οι ίδιες καρκινογόνες. Για πολλές από αυτές
ισχύει το «η θεραπεία επέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε».
Το θέμα του
καρκίνου παρά τις ατελείωτες προπαγανδιστικές θριαμβολογίες είναι ένα θέμα που
μοιάζει με ρωσική ρουλέτα με πολλές σφαίρες στη θαλάμη.
Υπάρχουν όμως και
αισιόδοξα μηνύματα. Δεν είναι ο κανόνας αλλά πολύ χρήσιμες εξαιρέσεις.
Και αυτές
προέρχονται και από το χώρο της εξατομικευμένης ιατρικής.
Δυστυχώς
όμως συνήθως οι λύσεις αυτές, όταν υπάρχουν και όταν δουλεύουν, είναι ακριβές,
ιδιαίτερα για μια χώρα που θυσιάζει τους πολίτες της για να σώσει τη διεθνή και
ντόπια πλουτοκρατία και που περικόπτει ακόμη και την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Για αυτό το λόγο
αυτή η συνέντευξη δεν
απευθύνεται στους κυβερνώντες αλλά στους απλούς πολίτες.
Γιατί όσο ακριβό
και αν είναι το κόστος των διαγνωστικών μεθόδων που περιγράφονται παρακάτω,
τίποτε δε συγκρίνεται με το κόστος το οικονομικό και κυρίως το ψυχικό των
ασθενών του καρκίνου και των ανθρώπων τους.
Καθώς η γλώσσα της
συνέντευξης είναι ίσως κάπως εξειδικευμένη για το ευρύ κοινό, οφείλω εκ των
προτέρων να σας γνωστοποιήσω το σημαντικότερο σημείο της. Ότι υπάρχουν ακόμη
και στην Ελλάδα μέθοδοι που μπορούν να κάνουν ικανότερη εκτίμηση του είδους και
της πρόγνωσης του καρκίνου και δυνατότητα για γνωμοδότηση για την κατά
περίπτωση βέλτιστη δυνατή και λιγότερο τοξική αγωγή.
Είναι δεδομένο ότι
πολλοί από τους αρχιερείς αλλά και από τους "διάκους" του
κατεστημένου του καρκίνου δε θα συνεργαστούν με τους ασθενείς ή της οικογένειες
τους ακόμη και αν έχουν πληρώσει για τα εξατομικευμένα διαγνωστικά τεστ. Μη
ξεχνάτε: Έχετε το δικαίωμα της επιλογής στη θεραπεία σας: Φοβερίστε τους. Κάντε
τους να συνεργαστούν με οποιοδήποτε τρόπο. Μην αφήνετε τους ανθρώπους σας να
πεθάνουν σιωπηλά και άχαρα.
Πολλοί ακόμη
άνθρωποι θα πεθάνουν πρόωρα κατά τη διάρκεια της κρίσης από πληθώρα αιτιών.
Αυτό δε σημαίνει ότι έστω και κάποιοι δεν αξίζει να σωθούν. Ή ότι έστω δεν
αξίζει να προσπαθήσουμε για αυτό.
Αυτός ο καθαρά
ανθρωπιστικός λόγος και φιλοδοξία είναι που με κάνει να αναδημοσιεύσω την
συνέντευξη τρία χρόνια μετά την αρχική της δημοσίευση. Ουδεμία οικογενειακή,
φιλική, προσωπική, οικονομική σχέση με ή βλέψη από τον συνεντευξιαζόμενο έχω
μέχρι και σήμερα.
Η Συνέντευξη
(πρώτη δημοσίευση: Hellenic Nexus, έτος 2010)
Πηγή: ΑΓΡΙΑ ΖΩΑ
Πέτρος Αργυρίου
Πηγή φωτογραφίας:
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου