Ο Γιώργος Χατζηπαύλου, η Κατερίνα
Βρανά και ο Λάμπρος Φισφής έδωσαν συνέντευξη στο Fashionart Lover με αφορμή τη συμμετοχή τους στις 3 παραστάσεις STAND UP FOR U σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Πρόκειται για τρεις παραστάσεις
με τη συμμετοχή 12 καλλιτεχνών με πάνω
από 1200 εισιτήρια που θα διατεθούν
αποκλειστικά για τις ανάγκες της UNICEF και κατ’ επέκταση των παιδιών. Η ιδέα ξεκίνησε πέρυσι από τον Γιώργο
Χατζηπαύλου , που υπογράφει και τη σκηνοθετική επιμέλεια, και την ανάγκη του να
προσφέρει στα παιδιά. Τα έσοδα της παράστασης θα διατεθούν για την ενίσχυση των
δράσεων που υποστηρίζει το πρόγραμμα "Νονός της UNICEF"
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥ
Οργάνωσες για δεύτερη χρονιά αυτή την
εκδήλωση για τη UNICEF και μάλιστα αντί της μίας παράστασης, όπως πέρυσι,
εφέτος οργανώνεις τρεις παραστάσεις, εκ των οποίων η μία στη Θεσσαλονίκη. Τι
σημαίνει για εσένα η οργάνωση/συμμετοχή σου σε αυτή την εκδήλωση και ποιες οι προσδοκίες
σου από το έργο της κοινωνικής προσφοράς μέσω του ... γέλιου;
Είναι η πιο σημαντική και
περίπλοκη σειρά παραστάσεων που έχω οργανώσει αλλά παράλληλα και η πιο
ουσιαστική. Αφενός διότι το όφελος για τα παιδιά είναι πολύ μεγάλο και ορατό
αφετέρου γιατί συμμετέχουν άνθρωποι που θαυμάζω κι εκτιμώ όχι μόνο σαν
επαγγελματίες αλλά και σαν ανθρώπους. Φίλοι και συνεργάτες που “μιλάμε” εντός
κι εκτός δουλειάς. Το Stand up for U για μένα
είναι πρώτα από όλα μία διοργάνωση προσφοράς μέσα από μία δουλειά που κάνει
λίγο φωτεινό τον κόσμο, γιατί η κωμωδία πρωτίστως αυτό έχει σαν στόχο. Μία
ευκαιρία να γίνει πράξει η φράση “το γέλιο δίνει ζωή”.
ΒΡΑΝΑ
Συμμετέχεις στις τρεις παραστάσεις
STANDUPFORUπου όλα τους τα έσοδα θα διατεθούν για τα παιδιά μέσω της UNICEF. Τι
σημαίνει για εσένα η συμμετοχή σου σε αυτή την εκδήλωση και ποιες οι προσδοκίες
σου από το έργο της κοινωνικής προσφοράς μέσω του ... γέλιου;
Είναι μεγάλη χαρά να ξέρεις
ότι με αυτό που κάνεις βοηθάς με τόσο έμπρακτο και πρακτικό τρόπο κάποιον. Κι
επίσης το να κάνεις stand-up για φιλανθρωπικό σκοπό έχει διπλή ευχαρίστηση
γιατί πρώτον αφ’ενός χαιρόμαστε όταν κάνουμε τον κόσμο να γελάει - ως κωμικός
εισπράττεις κάτι όταν το κοινό ευχαριστιέται, όχι μόνο την ικανοποίηση ότι
κάνεις καλά την δουλειά σου αλλά γίνεται κι ένα δέσιμο με το κοινό όπου όσο
καλύτερα περνάει αυτό τόσο καλύτερα περνάς κι εσύ, γίνεσαι παρέα – και
αφ’ετέρου γνωρίζοντας ότι εκτός απ’το «άμεσο» γέλιο, προσφέρουμε και πρακτική
βοήθεια σε παιδιά που το έχουν ανάγκη. Και είναι πραγματικά τιμή να
συνεργαζόμαστε με μιά οργάνωση σαν την UNICEF.
ΦΙΣΦΗΣ
Αρχικά μου αρέσει να παίρνω
μέρος σε αυτές τις βραδιές γιατί είναι μια γιορτή του stand up comedy. Είναι
ωραίο να ξέρεις ότι παίρνεις μέρος σε μια πολύ ποιοτική παράσταση. Έξτρα μεγάλο
κερασάκι σε όλο αυτό είναι και το ότι ο σκοπός είναι πολύ καλός! Η κοινωνική
προσφορά μέσω γέλιου είναι κάτι που γίνεται όλο και περισσότερο και από την μέχρι
τώρα εμπειρία μου αισθάνομαι πολύ θετικός για τέτοιου τύπου εκδηλώσεις.
Αφορμή, αιτία και σημείο αναφοράς το
παιδί. Τι γίνεται με το παιδί μέσα σου; Ποια είναι η πιο αστεία παιδική σου
ανάμνηση; Βρίσκεις τον εαυτό σου να ζει, να χαίρεται και να κάνει αταξίες ως
παιδί ακόμα; Δώσε μας κι ένα παράδειγμα της "ενήλικης" ζωής σου.
ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥ
Το παιδί μέσα μου είναι το
ίδιο με το παιδί που βλέπουν οι άλλοι. Έχω εξαιρετική επαφή μαζί του, άλλωστε
το μαρτυρά και η δουλειά μου! Κι επειδή όταν λέμε “το παιδί μέσα μου” συνήθως
πάει ο νους στην ανωριμότητα, πρέπει να πω ότι δεν έχει καμία σχέση αυτό με την
ανωριμότητα που βλέπουμε συχνά. Το παιδί για μένα σημαίνει διαρκή διάθεση για
ανακάλυψη, ενθουσιασμό για το καινούργιο, αυθορμητισμός και καλοσύνη χωρίς δόλο.
Στοιχεία που συνιστούν μια υγιή ψυχική κατάσταση σύμφωνα με τους ειδικούς.
Ως παιδί λοιπόν, οι αταξίες
δεν απείχαν πολύ από εκείνες που όλα τα παιδιά συνηθίζουν. Ως ενήλικα ίσως η
μεγαλύτερη που έχω κάνει να ήταν η παραίτηση από τη διαφημιστική που δούλευα
ώστε να ασχοληθώ με την κωμωδία γιατί εκεί όντως πέρασα από μία ζωή σε τάξη σε
μία ζωή σε πλήρη αταξία.
ΒΡΑΝΑ
Το παιδί μέσα μου είναι μιά
χαρά, ιδίως φέτος όταν έμεινα Ελλάδα για παραπάνω απ’ότι υπολόγιζα και έζησα
πάλι με τους γονείς μου. Τίποτα δεν σε κάνει να νιώσεις πιό παιδί απ’το να πας
από 15 χρόνια ανεξάρτητης ζωής στο εξωτερικό στο να μένεις με τους γονείς σου,
ΤΙΠΟΤΑ! Μα οι ίδιοι τσακωμοί, μα τα «γιατί είσαι ξύπνια τέτοια ώρα», μα το «μην
καπνίζεις!», «έφαγες; Τί έφαγες;» «βάλε κάτι, κάνει κρύο» και μάλιστα μιά μέρα
φτάσαμε και στο «έπλυνες τα δόντια σου;». Οπότε το παιδί μέσα μου είναι πολύ
παρών αυτόν τον καιρό.
Τώρα δεν ξέρω αν αυτό είναι
αστείο αλλά εμένα με κάνει να γελάω: μία απ΄τις πιο έντονες παιδικές αναμνήσεις μου είναι να κάνω
μίμηση του Μάπετ Σόου στο κρεβάτι πριν πάω για ύπνο και να σέρνω τον άμοιρο τον
αδερφό μου που είχε άσθμα κ δεν μπορούσε ν’αναπνεύσει καλά να μου κάνει τον
γκεστ σταρ. Δεν ήθελε με τίποτα. «Πες κάτι» «Θέλω να πάω για ύπνο» «Ε, καλά πες
‘Χαίρομαι πολύ που είμαι γκεστ απόψε’ και μετά πας για ύπνο» «Μα δεν θέλω να
είμαι γκεστ, θέλω να πάω για ύπνο» «Κυρίες και Κύριοι ο Θοδωρής Βρανάαααας!!!»
«....(βαριά, δύσκολη αναπνοή)» «Θα πεις κάτι;;;;» «Πάω για ύπνο»
Τώρα για το αν κάνω αταξίες
ακόμα σαν παιδί, δεν ξέρω αλλά η ζωή μας μπορεί και να είχε πιό πολύ πλάκα αν
ας πούμε αντί να πληρώσουμε την ΔΕΗ, να πηγαίναμε εκεί, να βγάζαμε γλώσσα, να
φωνάζαμε «χαχα είστε ηλίθιοι δεν πληρώνω» και να φεύγαμε τρέχοντας ενώ μας
κυνηγάει από πίσω η ΔΕΗ να μας τραβήξει τα κοτσιδάκια. Λέμε τώρα...
Ένα πολύ καλό παράδειγμα της
ενήλικης ζωής μου είναι ότι επειδή είμαι τώρα τόσο συχνά στην Ελλάδα μπορεί να
χρειαστεί να νοικιάσω σπίτι και θα πρέπει να πληρώνω ΔΕΗ.
ΦΙΣΦΗΣ
Η ερώτηση αυτή έχει 5
διαφορετικές ερωτήσεις. Νιώθω λες και είμαι στις πανελλήνιες. Δώστε μου άλλη
μια κόλα! Λοιπόν πάμε να τις απαντήσουμε. Θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που σε
πολλά κομμάτια συμπεριφέρομαι σαν ενήλικας, σε αρκετά είμαι ακόμα παιδί, και σε
πολλά προσπαθώ να βρω ένα τρόπο για να ξαναγίνω παιδί. (ανάσα) Δεν μπορώ να
ξεχωρίσω την πιο αστεία ανάμνηση μου αλλά θυμάμαι πολλές φορές που βρέθηκα να
πονάω και να μην μπορώ να αναπνεύσω από τα γέλια. Επίσης κάτι που θυμάμαι είναι
ότι γελούσαμε με τραγικά πράγματα. Θυμάμαι να είμαστε στην κατασκήνωση και να
βρίσκει κάποιος στο παντελόνι του μια τεράστια αράχνη και αντί να τον
βοηθήσουμε να γελάμε. (ανάσα) Τώρα στο τελικό σκέλος της ερώτησης θα έλεγα ότι
πολλές φορές κάνω ανώριμα και επικίνδυνα πράγματα που θα έκανε μόνο ένα παιδί.
Δεν σκέφτομαι σωστά. Τις προάλλες ήθελα να δω αν το μάτι της κουζίνας ήταν
ανοιχτό και αντί να κοιτάξω τον διακόπτη αποφάσισα να το ακουμπήσω. Όχι όμως να
το ακουμπήσω με το δάχτυλο αλλά με όλη την παλάμη. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα
δυο πράγματα α. ότι ήταν ανοιχτό και β. ότι είναι πολύ δύσκολο να ξεκολλήσεις
το χέρι σου από ανοιχτό μάτι.
Η κρίση έχει πλήξει τη χώρα και τους
συνανθρώπους μας. Είναι το χιούμορ είναι το αντίδοτο στην κατάθλιψη και την
απαισιοδοξία των ημερών; Λένε πως πρέπει να γελάς με ότι σε πονάει. Εντάσσεις
στο πρόγραμμα σου και θέμα εμπνευσμένο από την κρίση; Δώσε μας μια εικόνα του
θέματος και των αντιδράσεων του κοινού.
ΧΑΤΖΗΠΑΥΛΟΥ
Η διάθεση να γελάσεις είναι
διαχρονική, δεν αλλάζει σε περιόδους κρίσης. Απλά λυτρώνει ορισμένες φορές.
Λειτουργεί σαν παυσίπονο και ίσως σαν την πόρτα σε έναν κόσμο εναλλακτικής
προσέγγισης των προβλημάτων, φιλοσοφικά μιλώντας βέβαια. Κάτι που μπορείς να
κάνεις να δείχνει αστείο σταματά να σε τρομάζει. Αλλά δεν λύνει τα προβλήματα.
Τουλάχιστον όχι μία παράσταση. Είναι όμως μια ευκαιρία να δεις αλλιώς κάποια
πράγματα που δυστυχώς παρουσιάζονται μονομερώς. Η κρίση δεν είναι παρούσα στα
κείμενά μου με την πολιτική προέκταση. Ίσως κάποιες αναφορές στον κοινωνικό
της χαρακτήρα αλλά σε καμία περίπτωση
δεν υπάρχει διάθεση διδασκαλίας στην κωμωδία μου.
ΒΡΑΝΑ
Πιστεύω ότι το χιούμορ βοηθάει
γενικότερα στην αντιμετώπιση της ζωής, πόσο μάλλον σε δύσκολες καταστάσεις σαν αυτές
που περνάει η χώρα τα τελευταία χρόνια. Και είναι και δύσκολο να διατηρήσεις το
χιούμορ σου υπό πιεσμένες συνθήκες αλλά νομίζω αξίζει να το παλέψεις γιατί το
χιούμορ όντως ελαφραίνει καταστάσεις. Δεν ξέρω αν είναι το αντίδοτο ακριβώς
στην κατάθλιψη και την απαισιοδοξία πάντως μπορεί να σε κάνει να ξεχαστείς για
λιγάκι και να σε βγάλει για λίγο έξω από τον εαυτό σου, έξω από τα καθημερινά σου
προβλήματα. Δεν τα εξαφανίζει μεν αλλά σου αλλάζει την διάθεση να τα
αντιμετωπίσεις που είναι κι αυτό μεγάλη υπόθεση.
Δεν αναφέρομαι στην κρίση στο
πρόγραμμά μου γιατί δεν την βρίσκω πολύ αστεία. Κάνω μια αναφορά περαστικά στο
πώς τα στερεότυπα έχουν βοηθήσει στο σχηματισμό μίας γνώμης στο εξωτερικό για
την κρίση, αλλά αλλιώς δεν την συζητάω καθόλου.
ΦΙΣΦΗΣ
Η κωμωδία δεν είναι ακριβώς
το αντίδοτο είναι λίγο σαν ένα παυσίπονο. Αν πας σε μια παράσταση κωμωδίας δεν
θα σταματήσεις να έχεις προβλήματα απλά θα τα ξεχάσεις για λίγο. Το να γελάς με
ότι σε πονάει έχει νόημα αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Θέλει πρώτα να αποκτήσεις
μια χρονική απόσταση από το πρόβλημα για να το καταφέρεις. Στο stand up μου δεν
ασχολούμαι ιδιαίτερα με την κρίση γιατί ο κόσμος έχει βαρεθεί να ακούει συνεχώς
για την κρίση. Πολλές φορές όμως ρωτάω τον κόσμο αν τον έχει αγγίξει η κρίση
και για κάποιο λόγο η ερώτηση και μόνο παίρνει γέλιο...
Παραστάσεις Θεσσαλονίκης
Δευτέρα, 11 Μαΐου 2015, στις 21.00, στη Θεσσαλονίκη (Θέατρο
Αριστοτέλειο: Εθνικής Αμύνης 2, Τηλέφωνο 2310262051)
Εισιτήρια 15 ευρώ
Διάρκεια: 150΄
Παραστάσεις Αθήνας
Πέμπτη 7 και Παρασκευή 8 Μαΐου 2015, στις 21:00 στην
Αθήνα (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης: Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210 3418 550)
Προπώληση:
Αριστοτέλειο Θέατρο Θεσσαλονίκης
Εισιτήρια προπωλούνται στο ταμείο του θεάτρου (Εθνικής Αμύνης 2,
Θεσσαλονίκη)Τηλέφωνο θεάτρου 2310 250303, Ταμείο 2310 262051
και στην ιστοσελίδα www.ticketservices.gr
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Ιδρύματος Μιχάλης
Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος). Αγορά με πιστωτική κάρτα στο 210 3418579,
Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr
Εισιτήρια προπωλούνται και σε επιλεγμένα καταστήματα Forthnet
(Πειραιά, Καλλιθέας (Θησέως), Αιγάλεω, Συντάγματος, Γλυφάδας,
Αμαρουσίου, Αγίου Δημητρίου, Νέας Σμύρνης)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου