Ο δημοσιογράφος Νίκος Δημαράς
είναι υποψήφιος για το συμβούλιο Τιμής και Δεοντολογίας στις εκλογές της ΕΣΗΕΜ-Θ. Το γνωστοποίησε ο ίδιος με επιστολή του.
«Διάβασα με προσοχή τις
επιστολές του Προέδρου της Ένωσής μας Μάκη Βοϊτσίδη και του Προέδρου του
Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Φώτη Κουτσαμπάρη. Και για μια ακόμη φορά αισθάνθηκα
υπέροχα, που τους εκτιμώ. Διάβασα επίσης επιστολές υποψηφίων και τις
διακηρύξεις των Συνδυασμών. Η κατάσταση στον κλάδο περιγράφεται αναλυτικά και
αποτυπώνεται σε πολλά σημεία με δραματικό τρόπο. Όντως έτσι είναι. Άξιες
προσοχής και εκτίμησης είναι και οι αντίστοιχες προτάσεις. Να μην σας κουράζω
κι εγώ.
Θέλω να μείνω μόνο σε ένα
σημείο, εξηγώντας και τους λόγους της υποψηφιότητάς μου για το Συμβούλιο Τιμής
και Δεοντολογίας.
Είναι η απώλεια
δημοσιογραφικών θέσεων σε πολλά Μ.Μ.Ε. (κυρίως ραδιοτηλεοπτικά, ιστοσελίδες και
γραφεία τύπου), όπου έχουν εφορμήσει διάφοροι τύποι, αυτοχρισθέντες
«δημοσιογράφοι» και «πουλάνε» αέρα κοπανιστό. Ειδικά σε ραδιοφωνικούς σταθμούς
το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις με κάτι παρείσακτους και θρασύτατους
φωνακλάδες που «επιβάλλονται» συνήθως με ύβρεις και αισχρολογίες, δρέποντας
δάφνες υψηλής ακροαματικότητας σε μια παραπαίουσα κοινωνία ισοπεδωμένων αξιών.»τονίζει.
Και συνεχίζει : «Δεν ισχύουν
φυσικά κανόνες δεοντολογίας, αλλά ούτε τηρείται μια στοιχειώδης ευπρέπεια και
συμπεριφορά πολιτισμένων κοινωνικών όντων. Αυτή δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι
οχλαγωγία καραγωγέων του λιμανιού, που έλεγαν και οι παλιότεροι. Και εντούτοις
αυτοί οι «κύριοι», όπως και πολλοί άλλοι, δηλώνουν δημοσιογράφοι, με την ανοχή
και την αδιαφορία των επισήμων συνδικαλιστικών οργάνων μας, αλλά και με την απουσία των θεσμικών φορέων της
Πολιτείας. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στο χώρο του Διαδικτύου. Σε
προηγούμενη θητεία μου στο Συμβούλιο Τιμής και Δεοντολογίας είχα κάνει
συγκεκριμένες προτάσεις, σε συνεννόηση με συναδέλφους της ΕΣΗΕΑ και με το
Ε.Σ.Ρ. για να μπει μια τάξη στα του οίκου μας. Έγιναν μερικά βήματα, αλλά δεν
προχώρησε αρκετά η διαδικασία. Δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ στο γιατί. Τώρα
όμως νομίζω ότι ήγγικεν η ώρα. Υπάρχουν τρόποι και μέσα για να καθαρίσει το
τοπίο η τουλάχιστον να δείξουμε ότι δεν θα αφήσουμε το επάγγελμα (λειτούργημα)
να αλωθεί, να απαξιωθεί και να ευτελιστεί περαιτέρω. Δεν είναι δυνατόν να
αποφοιτούν από Σχολές Δημοσιογραφίας κάθε χρόνο δεκάδες νέοι με υψηλή μόρφωση
και εξαιρετική κατάρτιση, αλλά να μένουν στα αζήτητα, γιατί προωθούνται οι
διάφοροι αεριτζήδες.»
Και καταλήγει: «Η Ένωσή μας
καταβάλλει αξιόλογες προσπάθειες και στον τομέα της επιμόρφωσης για να
διατηρείται σε ικανοποιητικό επίπεδο και να αναβαθμίζεται το δημοσιογραφικό έργο. Από τη στιγμή όμως,
που κάποιοι διαλέγουν άλλες τακτικές είμαστε υποχρεωμένοι να επιβάλλουμε τους
κανόνες που έχουμε ψηφίσει. Και το Συμβούλιο Δεοντολογίας μπορεί να παίξει τον
ρόλο του προς την κατεύθυνση αυτή.»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου