Συνάντησα τη Φωτεινή Μπαξεβάνη μία Κυριακή απόγευμα στο καφέ μπαρ DEL ARTE πάνω από το Βασιλικό Θέατρο λίγες ώρες προτού την παράσταση "ΛΩΞΑΝΤΡΑ" με την ίδια να μεγαλουργεί στον ομώνυμο ρόλο. Είχα μαζί μου για συμπαράσταση το συνάδελφο και συνεργάτη μου Κωνσταντίνο Ρόδη σε περίπτωση που "κολλούσα" κάπου και χρειαζόμουνα τη σωτήρια παρέμβασή του για να συνεχιστεί η κουβέντα. Η δημοφιλής ηθοποιός που είναι και ιδιαίτερα συμπαθής και επικοινωνιακή ως άνθρωπος ανέρωνε από ιώσεις και φλεγμονές στο λαιμό και έπαιρνε αντιβίωση. Παρήγγειλε epsresso fredo ,μπόλικη δόση , ώστε να έχει και στη διάρκεια της προετοιμασίας της πριν από την παράσταση. Αναρωτιόμουνα τι θα τη ρωτούσα καθώς είχα ήδη παρακολουθήσει με ενθουσιασμό και συγκίνηση την παράσταση και φοβόμουνα μήπως δεν είμαι αντικειμενικός. Μιλήσαμε για την αποδοχή της παράστασης στον κόσμο ,κυρίως στη νεολαία , για τις μικρές πατρίδες και τις παραδόσεις, τις γεύσεις και τις μυρωδιές από την Πόλη και τη Μικρασία, για το συμβολισμό της Λωξάντρας ως γνήσιας λαικής γυναίκας. Συμφωνήσαμε πάντως πόσο συμβολική είναι η τελευταία σκηνή που μοιάζει με τη μετάβαση από τη ζωή στο θάνατο και το θάνατο από τη ζωή , όπου οι ηθοποιοί κερνούν χαλβά γιορτάζοντας ταυτόχρονα τη ζωή και το θάνατο. Μετά το τέλος των παραστάσεων στο ΚΘΒΕ την Κυριακή των Βαίων , η παράσταση μεταφέρεται στο ΘΕΑΤΡΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ στο ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ από τις 4-15 Μαίου. (ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ 38, 212 2545000).
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Τι σε έκανε να πεις ναι στη "ΛΩΞΑΝΤΡΑ" και το ΚΘΒΕ? Είναι ο ρόλος ή είναι η ασφάλεια που δίνει το Κρατικό Θέατρο ειδικά σε τέτοιες μέρες που περνάμε, σε μέρες κρίσης?ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Μιλάς για μένα ως ηθοποιό?
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Ναι αυτό εννοώ , εάν σε επηρέασε στην απόφασή σου η κρίση?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Δε σκέφτηκα με αυτόν τον τρόπο, δε συνέβαλε στην απόφασή μου η κρίση. Ο ίδιος ο ρόλος, το βιβλίο, η πρόταση,το κείμενο, ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης και βέβαια το Κρατικό Θέατρο που είναι ένα πολύ μεγάλο θέατρο και ένας πολύ σημαντικός θεσμός είναι αυτά που μέτρησαν για να πω το "ναι".
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Δεν είναι δύσκολο για μία ηθοποιό που ζει και εργάζεται στην Αθήνα να ανέβει στη Θεσσαλονίκη και να ζήσει για ένα μεγάλο διάστημα εκεί ανεξάρτητα από το εάν είναι σπουδαίος ο ρόλος και το θέατρο?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Σίγουρα υπάρχει μία δυσκολία καθώς από τη μία τα χρήματα που παίρνεις από το Κρατικό είναι τα μισά από αυτά που συνήθως παίρνεις σε ένα ιδιωτικό θέατρο στην Αθήνα και από την άλλη έχεις περισσότερα έξοδα καθώς ουσιαστικά έχεις δύο σπίτια σε δύο διαφορετικές πόλεις. Είναι όμως τόσο σημαντική μία τέτοια συνεργασία και ένας τέτοιος ρόλος που σε αποζημιώνει και λες πως αξίζει τον κόπο η όποια άλλη θυσία.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Σε τι πιστεύεις οφείλεται η επιτυχία της παράστασης που ήδη πήρε παράταση δύο φορές ,δηλαδή ενώ ήταν προγραμματισμένο να ολοκληρωθεί τέλος Φεβρουαρίου , τελικά πήρε παράταση για τα τέλη Μαρτίου και τελικά για την Κυριακή των Βαίων? Είναι το θέμα? Οι ερμηνείες? Η παραγωγή? Το ΚΘΒΕ?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι αυτό, δηλαδή όταν ξεκινάς μία δουλειά κανείς δεν ξέρει μα κανείς ότι θα πετύχει αυτό, και τα καλύτερα υλικά να βάλεις δεν ξέρεις εάν θα πετύχει. Είναι κάθε φορά κάτι μαγικό.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Παρακολούθησα την παράσταση και μου άρεσε τόσο πολύ που πίστευα πως έβλεπα την ίδια τη Λωξάντρα μπροστά μου έτσι όπως τουλάχιστον την έχω φανταστεί από το βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου και από όσα άλλα έχουν ειπωθεί και ακουστεί. Υπάρχει μήπως κάτι στο DNA σου δεδομένου ότι και η προφορά σου είναι φυσική και πειστική.
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Αν και έχω καταγωγή από την Πόλη από τον παππού μου , ο ίδιος έφυγε από εκεί πολύ μικρός για να πεις ότι είχα παραστάσεις τέτοιες μέσα στο σπίτι μου. Δεν ξέρω εάν μέτρησε αυτό, αλλά η προφορά μου βγήκε στην πορεία , από μόνη της. Δεν ήταν δηλαδή το ζητούμενο από την αρχή. Στη συνέχεια προέκυψε από μόνη της. Άλλωστε προτού πάρουμε το κείμενο του Άκη Δήμου κάναμε έρευνα , διαβάσαμε πολλά για την εποχή, την ιστορία, τα ήθη ,τα έθιμα. Μετά πήραμε το κείμενο το θεατρικό.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το ίδιο το κείμενο, η σκηνοθεσία, η παραγωγή , τα σκηνικά και τα κοστούμια , αν και υπηρετούσαν το πνεύμα της εποχής, ωστόσο ήταν "σύγχρονα"και "μινιμαλιστικά". Όπως επίσης ότι πολύ επιτυχώς επιλέχθηκε να παρουσιαστεί η ιστορία της "ΛΩΞΑΝΤΡΑΣ" κατά μία έννοια αποσπασματικά. Εκτιμάς ότι αυτό έγινε για να είναι το αποτέλεσμα πιο ελκυστικό στο σύγχρονο θεατή?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Μα δε θα μπορούσαν ειδικά τα σκηνικά να είναι διαφορετικά κυρίως για πρακτικούς λόγους. Δε θα υπήρχε ο επαρκής χρόνος σε διαφορετική περίπτωση να γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές. Αλλά και το έργο δε θα μπορούσε να παρουσιαστεί διαφορετικά καθώς η ζωή και η ιστορία της "ΛΩΞΑΝΤΡΑΣ" είναι πολύ μεγάλη για να αποδοθεί λεπτομερώς στη διάρκεια μίας θεατρικής παράστασης.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Τι είναι αυτό που κάνει τόσο αγαπητό το έργο και το ρόλο σου στο κοινό?ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Είναι αυτά για τα οποία μιλάει το έργο, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις συνήθειες μίας οικογένειας , τα έθιμα. Τι λέει άλλωστε η Λωξάντρα σε μία σκηνή. "Εγώ δεν έχω εαυτό. Ο εαυτός ο δικός μου , οι δικοί μου άνθρωποι είναι". Έρχεται μετά την παράσταση ο κόσμος και μας μιλά και μάλιστα βλέπω πολύ νεολαία, και αυτό είναι συγκινητικό.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Εν έτει 2011 ποιό πιστεύεις είναι το μήνυμα της "ΛΩΞΑΝΤΡΑΣ"?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Είναι η αγάπη, η πίστη, όλα αυτά τα πολύ απλά και ανθρώπινα. Τι άλλωστε λέει η Λωξάντρα , αυτή η γυναίκα? "Τις εστί πλούσιος? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος".
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Πάντως εμένα προσωπικά με συγκίνησε η παράσταση και η ερμηνεία σου τόσο πολύ που έκλαψα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό, αλλά αυτή η απλή και ανθρώπινη φράση της Λωξάντρας "μετά το θάνατό της" και τη "μετάβασή της" " μην κλαίτε βρε, κεράστε τον κόσμο να φάει" με έκανε να μη μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Αλήθεια εσύ κεράστηκες χαλβά???
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Τι σε έκανε να πεις ναι στη "ΛΩΞΑΝΤΡΑ" και το ΚΘΒΕ? Είναι ο ρόλος ή είναι η ασφάλεια που δίνει το Κρατικό Θέατρο ειδικά σε τέτοιες μέρες που περνάμε, σε μέρες κρίσης?ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Μιλάς για μένα ως ηθοποιό?
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Ναι αυτό εννοώ , εάν σε επηρέασε στην απόφασή σου η κρίση?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Δε σκέφτηκα με αυτόν τον τρόπο, δε συνέβαλε στην απόφασή μου η κρίση. Ο ίδιος ο ρόλος, το βιβλίο, η πρόταση,το κείμενο, ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης και βέβαια το Κρατικό Θέατρο που είναι ένα πολύ μεγάλο θέατρο και ένας πολύ σημαντικός θεσμός είναι αυτά που μέτρησαν για να πω το "ναι".
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Δεν είναι δύσκολο για μία ηθοποιό που ζει και εργάζεται στην Αθήνα να ανέβει στη Θεσσαλονίκη και να ζήσει για ένα μεγάλο διάστημα εκεί ανεξάρτητα από το εάν είναι σπουδαίος ο ρόλος και το θέατρο?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Σίγουρα υπάρχει μία δυσκολία καθώς από τη μία τα χρήματα που παίρνεις από το Κρατικό είναι τα μισά από αυτά που συνήθως παίρνεις σε ένα ιδιωτικό θέατρο στην Αθήνα και από την άλλη έχεις περισσότερα έξοδα καθώς ουσιαστικά έχεις δύο σπίτια σε δύο διαφορετικές πόλεις. Είναι όμως τόσο σημαντική μία τέτοια συνεργασία και ένας τέτοιος ρόλος που σε αποζημιώνει και λες πως αξίζει τον κόπο η όποια άλλη θυσία.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Σε τι πιστεύεις οφείλεται η επιτυχία της παράστασης που ήδη πήρε παράταση δύο φορές ,δηλαδή ενώ ήταν προγραμματισμένο να ολοκληρωθεί τέλος Φεβρουαρίου , τελικά πήρε παράταση για τα τέλη Μαρτίου και τελικά για την Κυριακή των Βαίων? Είναι το θέμα? Οι ερμηνείες? Η παραγωγή? Το ΚΘΒΕ?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Ποτέ δεν ξέρεις τι είναι αυτό, δηλαδή όταν ξεκινάς μία δουλειά κανείς δεν ξέρει μα κανείς ότι θα πετύχει αυτό, και τα καλύτερα υλικά να βάλεις δεν ξέρεις εάν θα πετύχει. Είναι κάθε φορά κάτι μαγικό.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Παρακολούθησα την παράσταση και μου άρεσε τόσο πολύ που πίστευα πως έβλεπα την ίδια τη Λωξάντρα μπροστά μου έτσι όπως τουλάχιστον την έχω φανταστεί από το βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου και από όσα άλλα έχουν ειπωθεί και ακουστεί. Υπάρχει μήπως κάτι στο DNA σου δεδομένου ότι και η προφορά σου είναι φυσική και πειστική.
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Αν και έχω καταγωγή από την Πόλη από τον παππού μου , ο ίδιος έφυγε από εκεί πολύ μικρός για να πεις ότι είχα παραστάσεις τέτοιες μέσα στο σπίτι μου. Δεν ξέρω εάν μέτρησε αυτό, αλλά η προφορά μου βγήκε στην πορεία , από μόνη της. Δεν ήταν δηλαδή το ζητούμενο από την αρχή. Στη συνέχεια προέκυψε από μόνη της. Άλλωστε προτού πάρουμε το κείμενο του Άκη Δήμου κάναμε έρευνα , διαβάσαμε πολλά για την εποχή, την ιστορία, τα ήθη ,τα έθιμα. Μετά πήραμε το κείμενο το θεατρικό.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι το ίδιο το κείμενο, η σκηνοθεσία, η παραγωγή , τα σκηνικά και τα κοστούμια , αν και υπηρετούσαν το πνεύμα της εποχής, ωστόσο ήταν "σύγχρονα"και "μινιμαλιστικά". Όπως επίσης ότι πολύ επιτυχώς επιλέχθηκε να παρουσιαστεί η ιστορία της "ΛΩΞΑΝΤΡΑΣ" κατά μία έννοια αποσπασματικά. Εκτιμάς ότι αυτό έγινε για να είναι το αποτέλεσμα πιο ελκυστικό στο σύγχρονο θεατή?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Μα δε θα μπορούσαν ειδικά τα σκηνικά να είναι διαφορετικά κυρίως για πρακτικούς λόγους. Δε θα υπήρχε ο επαρκής χρόνος σε διαφορετική περίπτωση να γίνουν οι απαιτούμενες αλλαγές. Αλλά και το έργο δε θα μπορούσε να παρουσιαστεί διαφορετικά καθώς η ζωή και η ιστορία της "ΛΩΞΑΝΤΡΑΣ" είναι πολύ μεγάλη για να αποδοθεί λεπτομερώς στη διάρκεια μίας θεατρικής παράστασης.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Τι είναι αυτό που κάνει τόσο αγαπητό το έργο και το ρόλο σου στο κοινό?ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Είναι αυτά για τα οποία μιλάει το έργο, για τις ανθρώπινες σχέσεις, τις συνήθειες μίας οικογένειας , τα έθιμα. Τι λέει άλλωστε η Λωξάντρα σε μία σκηνή. "Εγώ δεν έχω εαυτό. Ο εαυτός ο δικός μου , οι δικοί μου άνθρωποι είναι". Έρχεται μετά την παράσταση ο κόσμος και μας μιλά και μάλιστα βλέπω πολύ νεολαία, και αυτό είναι συγκινητικό.
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Εν έτει 2011 ποιό πιστεύεις είναι το μήνυμα της "ΛΩΞΑΝΤΡΑΣ"?
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Είναι η αγάπη, η πίστη, όλα αυτά τα πολύ απλά και ανθρώπινα. Τι άλλωστε λέει η Λωξάντρα , αυτή η γυναίκα? "Τις εστί πλούσιος? Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος".
ΚΥΦΩΝΙΔΗΣ: Πάντως εμένα προσωπικά με συγκίνησε η παράσταση και η ερμηνεία σου τόσο πολύ που έκλαψα. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό, αλλά αυτή η απλή και ανθρώπινη φράση της Λωξάντρας "μετά το θάνατό της" και τη "μετάβασή της" " μην κλαίτε βρε, κεράστε τον κόσμο να φάει" με έκανε να μη μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
ΜΠΑΞΕΒΑΝΗ: Αλήθεια εσύ κεράστηκες χαλβά???
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου