Ονομάζεται « Pandora» είναι
ρομπότ κατασκευασμένο στο Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
(ΑΠΘ), σώζει ζωές και κατέκτησε τη δεύτερη θέση στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό
RobocupRescue στην κατηγορία αυτόνομων
ρομποτικών οχημάτων (Best of class in autonomy), που πραγματοποιήθηκε από
τις 24 έως και τους 30 Ιουνίου 2013, στο Αϊντχόφεν της
Ολλανδίας!
H «Pandora» αποτελεί το επίτευγμα μιας πολυπληθούς ομάδας
του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της
Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), που
ιδρύθηκε το 2005!
Την ομάδα με τίτλο «Program
for the Advancement of Non Directed Operating Robotic Agents» αποτελούν πέντε μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού
(ΔΕΠ)του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της
Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ.
Πιο συγκεκριμένα συμμετέχουν
ο καθηγητής, Βασίλης Πετρίδης, η καθηγήτρια, Ζωή Δουλγέρη,
ο αναπληρωτής καθηγητής, Λουκάς Πέτρου, ο επίκουρος καθηγητής, Ανδρέας Συμεωνίδης και ο λέκτορας,
Χαράλαμπος Δημούλας. Ακόμα, εργάζονται συνολικά 22 προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές του Τμήματος.
Στο διαγωνισμό συμμετείχαν περισσότεροι από
500 ειδικοί των χώρων της Ρομποτικής,
της Μηχατρονικής, των Ευφυών Συστημάτων και της Τεχνητής Νοημοσύνης!
Όλοι αυτοί οι επιστήμονες προσπαθούν να
αναπτύξουν ένα ή περισσότερα
ρομποτικά οχήματα, τα οποία θα
μπορούν να πλοηγούνται σε χώρους που έχουν υποστεί καταστροφή (από
σεισμό) και να ανιχνεύουν τα θύματα!
Στο διαγωνισμό συμμετείχαν συνολικά
20 ομάδες από όλο τον κόσμο, οι οποίες και διαγωνίστηκαν επί τέσσερις ημέρες σε διάφορες πίστες υπό
συνθήκες πραγματικής καταστροφής.
Στον τελικό της κατηγορίας καλύτερου αυτόνομου
οχήματος ήρθε δεύτερη η ομάδα του «Pandora» , ενώ πρώτη ήρθε η ομάδα Hector του Πανεπιστημίου του Darmstadt.
Ωστόσο, οι Έλληνες επιστήμονες είχαν
συμμετάσχει άλλες τρεις φορές στο παρελθόν
φέρνοντας ενθαρρυντικά
αποτελέσματα και βελτιώνοντας κάθε φορά
την τεχνογνωσία – προσέγγιση της ομάδας!
«Βασικές προκλήσεις, άξονες
δράσης της ομάδας αποτέλεσαν η εφαρμογή της τεχνογνωσίας στους τομείς της
ρομποτικής, των ευφυών και των ενσωματωμένων συστημάτων σε ένα πραγματικό και
σύγχρονο πρόβλημα. Άλλος άξονας ήταν η επιτέλεση έργου και δραστηριότητας
κοινωνικού χαρακτήρα και η πρόκριση -προβολή του τμήματος και της ελληνικής
επιστημονικής δραστηριότητας σε παγκόσμια κλίμακα.
Το ρομποτικό όχημα «Pandora» ενσωματώνει αισθητήρια όργανα για τον
προσδιορισμό της θέσης του οχήματος στο χώρο (αισθητήρες υπερήχων- ηλεκτρονική
πυξίδα, σύστημα για τον υπολογισμό της κλίσης του οχήματος και laser scanner).
Διαθέτει αισθητήρια όργανα υπεύθυνα για τον εντοπισμό
και την ταυτοποίηση ενός θύματος (αισθητήρες θερμοκρασίας- μετρητές CO2- μικρόφωνα και κάμερα στην κεφαλή του
βραχίονα)», εξήγησε oεπίκουρος καθηγητής
του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής
Σχολής του Α.Π.Θ., Ανδρέας Συμεωνίδης.
«Το όχημα κατά την πλοήγησή του (κυρίως στην
αυτόνομη λειτουργία) χαρτογραφεί το περιβάλλον, αναγνωρίζει και αποφεύγει
εμπόδια.
Παράλληλα, ελέγχει τον χώρο για την ύπαρξη
περιοχών, όπου μπορεί να βρίσκονται
θύματα, προσεγγίζει τις περιοχές αυτές και κάνει ενδελεχή έλεγχο για την ύπαρξή τους. Για το λόγο αυτό διαθέτει
μια σειρά από αισθητήρια όργανα διαφόρων τύπων, καθώς και έναν πρισματικό ρομποτικό
βραχίονα πέντε βαθμών ελευθερίας.
Τα αισθητήρια όργανα χωρίζονται σε δυο
κατηγορίες:
Α. Αισθητήρια όργανα υπεύθυνα για τη
χαρτογράφηση και την πλοήγηση του οχήματος στο χώρο: Αισθητήρες υπερήχων και
υπερύθρων για τη μέτρηση αποστάσεων, Ηλεκτρονική πυξίδα, Laser scanner για την
αναπαράσταση του χάρτη και τη χάραξη της πορείας του οχήματος πάνω σε αυτόν
Β. Αισθητήρια όργανα υπεύθυνα για τον
εντοπισμό και την ταυτοποίηση ενός θύματος: Αισθητήρες θερμοκρασίας για τον
εντοπισμό επιπέδων θερμοκρασίας ανθρώπινου σώματος, Αισθητήρα CO2 για τη
μέτρηση επιπέδων διοξειδίου του άνθρακα που εκπνέει το θύμα στην περιοχή που
βρίσκεται εγκλωβισμένο, Μικρόφωνα, Κάμερα για την οπτική αναγνώριση του θύματος
(χαρακτηριστικά προσώπου, χρώμα δέρματος, κίνηση).
Τα αισθητήρια αυτά είναι
τοποθετημένα στην κεφαλή του ρομποτικού βραχίονα.
Η αρχιτεκτονική που επιλέχθηκε ακολουθεί τα
σύγχρονα πρότυπα σχεδίασης ρομποτικών συστημάτων και υποστηρίζει τόσο real-time
(πραγματικού χρόνου), όσο και nonreal-time διαδικασίες. Το σύστημα
υποδιαιρείται σε ανεξαρτήτως αναπτυσσόμενα υποσυστήματα, τα οποία συνεργάζονται
μεταξύ τους μέσω κατάλληλα σχεδιασμένων διεπαφών. Η επικοινωνία των
υποσυστημάτων υλοποιείται με τη χρήση μηνυμάτων, τα οποία διαχειρίζεται ένα
κεντρικός μηχανισμός επικοινωνίας», διευκρίνισε ο αναπληρωτής καθηγητής του
Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών της Πολυτεχνικής
Σχολής του Α.Π.Θ, Λουκάς Πέτρου.
©Typologos.com 2013.
Πηγή: Νίκος Μόσχοβος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου