ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ:Η ΑΝΤΙ-ΚΛΙΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΕΙΡΑ

Το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της Εθνικής Ελλάδος μας άφησε με το στόμα ανοιχτό…Πρώτον γιατί ο πυροβολισμός που πέφτει πριν τους τίτλους τέλους «συμπίπτει» με τον πυροβολισμό που πέφτει πριν τους τίτλους τέλους της άλλης επιτυχημένης μυθοπλαστικής σειράς του MEGA, δηλαδή της σειράς «Κάτω Παρτάλι».

Και είναι αυτό που λέμε τα μεγάλα πνεύματα , Γιώργος Καπουτζίδης και Λευτέρης Παπαπέτρου,  συναντώνται.

Κάποιες και κάποιοι έσπευσαν να το επικρίνουν κατά μία έννοια ή και να υπονοήσουν ότι ήταν συνεννοημένοι.

Δε θα μπορούσε  όμως να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί και οι δύο δημιουργοί είναι τόσο ανεξάρτητοι που δε θα το έκαναν ποτέ αυτό.

Και κατά την ταπεινή μας γνώμη αυτοί οι δύο πυροβολισμοί δε θα εξηγηθούν με τον συνήθη και προβλέψιμο τρόπο στον επόμενο κύκλο.

Στην προκειμένη περίπτωση, στην «Εθνική Ελλάδος», εάν παρατηρήσει κανείς καρέ-  καρέ τη σκηνή αυτή που τρομοκρατημένη πυροβολεί  η Καίτη Οικονόμου προς την πλευρά του Ρίτσαρντ , δεν είναι βέβαιο ότι τον πετυχαίνει, ούτε καν εκ πρώτης όψεως, γιατί όλα γίνονται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Πριν από αυτή τη σκηνή προηγείται  άλλη μία πέρα ως πέρα αληθινή σκηνή, αυτή που ο Κρις-Χρήστος διαπιστώνει ότι κανείς δε συλληπήθηκε την Οικονόμου.  Σε αυτό ακριβώς  το σημείο αναλύεται σε δεύτερη και όχι σε πρώτη ανάγνωση η υποκρισία της κοινωνίας μας, αυτής της κοινωνίας που φοβισμένη από την "εξουσία" και "δύναμη" του ζεύγους Οικονόμου αρνείται να δείξει τη δική της δύναμη και δέχεται να υπογράψει κατά των γειτόνων της και αυτής της ίδιας κοινωνίας που "εκμεταλλευόμενη" το θάνατο και την απώλεια του ενός, "εκδικείται" δείχνοντας την αδιαφορία, την  απαξίωση  και τη δύναμη της, γιατί απλά δεν έχει  "αντίπαλο".

Μία άλλη σκηνή που σχολιάστηκε από το συγκεκριμένο επεισόδιο, είναι αυτή που το ζευγάρι Φοίβη-Αχιλλέας έχουν ήδη υιοθετήσει το κοριτσάκι.

Κάποιες και κάποιοι έθεσαν το ερώτημα μα πως γίνεται να το υιοθέτησαν τόσο γρήγορα. Μα δε μας δείχνει κάτι τέτοιο το επεισόδιο. Είναι τόσο αποσπασμένη η σκηνή αυτή από τις άλλες που το πιο πιθανό είναι να είναι flash forward κατά το flash back, δηλαδή να μας δείχνει την ευτυχή κατάληξη από κάτι που θα παρουσιαστεί αναλυτικά στο δεύτερο και τελευταίο κύκλο. Άλλωστε το σενάριο είναι «κινηματογραφικό» και έχει δομηθεί με όλες τις αρετές ενός κινηματογραφικού σεναρίου και ακολούθως σκηνοθετείται με τον ανάλογο ευρηματικό τρόπο από τον Αντώνη Αγγελόπουλο.

Στο φινάλε του πρώτου κύκλου σταθήκαμε και στις δεύτερες ευκαιρίες, σε αυτές όμως που δίνουμε στον εαυτό μας, όπως αυτή που αποφάσισε να δώσει η Φρόσω χωρίζοντας οριστικά από το Θόδωρα και κλείνοντας το κομμωτήριό της και όπως αυτή που έδωσε ήδη η Νίκη αρχίζοντας από την αρχή τη δουλειά της, χωρίς να παγιδεύεται σε θέσεις και αξιώματα.

Αυτές που οι Έλληνες πολίτες σπανίως δίνουν στους δικούς τους εαυτούς και δεν εννοούμε βέβαια τις εγωιστικές πράξεις και ενέργειες.

Γιατί κακά τα ψέματα έχουμε γαλουχηθεί και εκπαιδευτεί στο πως δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες στους άλλους και όχι σε εμάς τους ίδιους, καθώς αδυνατούμε πολλές φορές να κατανοήσουμε ότι για να είμαστε σωστοί, δίκαιοι και ισορροπημένοι απέναντι στους άλλους, πρέπει πρωτίστως να το έχουμε αυτό επιτύχει στη σχέση που έχουμε διαμορφώσει με τον εαυτό μας.

Αυτό ακριβώς το θέμα το ανέδειξε με τον πιο ειλικρινή τρόπο  ο Καπουτζίδης και θα επαναλάβουμε πως είναι από τις σπάνιες φορές που γίνεται αυτό στην Ελληνική μυθοπλασία.

Η σειρά αυτή έχει επιτύχει, πρωτίστως καλλιτεχνικά και δημιουργικά, γιατί είναι αντί-κλισέ. Βέβαια ορισμένοι τηλεθεατές, αλλά και κριτικοί, δεν το έχουν  κατανοήσει και δε θέλουν να το κατανοήσουν, γιατί παγιδεύονται στη σύγκριση με τις «Σαββατογεννημένες» και το «Παρά Πέντε». Λες και η μυθοπλασία, το σενάριο, η σκηνοθεσία ή και οι ερμηνείες είναι υλικά από κέηκ με  συγκεκριμένες συνταγές, που ακόμη και αυτές καθεαυτές οι  μαγειρικές και ζαχαροπλαστικές συνταγές πειράζονται πια.  Και ίσως να μην έχουν κατανοήσει πως ο Καπουτζίδης, αλλά και ο Αγγελόπουλος, είναι sui generis δημιουργοί , μία κατηγορία από μόνοι τους. Οπότε εάν τους κρίνει κανείς μόνο με μία ρεαλιστική ή μία σουρεαλιστική ή μία νατουραλιστική οπτική κτλ, θα τους έχει αδικήσει.

Αξίζουν συγχαρητηρίων  όλοι οι συντελεστές γιατί πήγανε την Ελληνική τηλεόραση και Ελληνική μυθοπλασία ένα βήμα παραπέρα και το έκαναν όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως αποτέλεσμα μίας ουσιαστικής και καλοδουλεμένης προσπάθειας.

Η Ευαγγελία Μουμούρη «έκλεψε» χθες την παράσταση , αποδεικνύοντας ότι ο επαγγελματίας και καλός ηθοποιός είναι πάντα καλός , ανεξάρτητα από την έκταση ή τη συχνότητα του ρόλου του. Βέβαια πρέπει πάντα να έχει ένα καλογραμμένο ρόλο και σενάριο και μία καλή σκηνοθεσία συμμάχους για να αναδείξει τη δουλειά του και αυτό το πράγμα είναι πασιφανές στη συγκεκριμένη τηλεοπτική σειρά.