Η 26η Νοεμβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας των γυναικών. Η σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών σε όλες τις μορφές της, η εγκληματική κακοποίηση γιατί περί εγκλήματος πρόκειται, είναι πανάρχαιο φαινόμενο και ακόμη και σήμερα, εν έτει 2011, αυξάνεται ραγδαία και θεωρείται ταμπού από μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Εξαιτίας αυτού, οι έρευνες που πραγματοποιούνται κατά καιρούς δεν μπορούν να θεωρηθούν ολοκληρωμένες και πλήρεις. Παρ' όλα αυτά τα αποτελέσματα των ερευνών μαρτυρούν ότι έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που δεν αντιμετωπίζεται από την πολιτεία σε ικανοποιητικό βαθμό. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας, κάθε χρόνο διαπράττονται στην Ελλάδα 4.500 βιασμοί, από τους οποίους οι 270 γίνονται γνωστοί στην αστυνομία, οι 183 καταλήγουν σε σύλληψη κάποιου υπόπτου, οι 47 φτάνουν στο ακροατήριο για να εκδικασθούν κατόπιν άσκησης ποινικής δίωξης, οι 20 καταλήγουν σε καταδικαστική απόφαση και, τελικά, σε λιγότερους από 10 βιασμούς επιβάλλεται στο δράστη η ποινή στέρησης της ελευθερίαςται πάνω από 5 χρόνια. Επίσης είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι δράστες είναι κυρίως άνδρες και τα περισσότερα περιστατικά διαπράττονται στην επαρχία.
Ένα μεγάλο μέρος των θυμάτων δεν καταγγέλουν το βιασμό ή την απόπειρα και αυτός είναι ο λόγος που οι έρευνες δεν είναι πλήρεις. Οι περισσότερες γυναίκες θέλουν να διαγράψουν το περιστατικό από την μνήμη τους γιατί αισθάνονται ταπεινωμένες και οργή απέναντι στον βιαστή, πολλές φορές απέναντι στο ανδρικό φύλο γενικότερα. Δεν θέλουν να μπουν στη διαδικασία να απαντήσουν σε προσωπικές ερωτήσεις και να βιώσουν ξανά στο δικαστήριο την τραυματική εμπειρία του βιασμού. Ακόμη, δεν θέλουν να αναστατώσουν την οικογένεια και φοβούνται τον κοινωνικό περίγυρο. Πιστεύουν, όχι άδικα, ότι θα βρεθούν κατηγορούμενες, καθώς πολλοί είναι αυτοί που στο άκουσμα ενός βιασμού εμμέσως κατηγορούν τη γυναίκα γιατί π.χ. προκάλεσε με τη συμπεριφορά της. Τέτοιες θεωρίες είναι απαράδεκτες και ταιριάζουν σε ανθρώπους χαμηλού μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε περιπτώσεις όπου ο βιαστής είναι μέλος της οικογένειας ή ανήκει στο συγγενικό περιβάλλον, οι καταγγελίες αγγίζουν μόλις το 1%!
![]()
Σε χώρες με χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο η κατάσταση θεωρείται τραγική. Κατά καιρούς ακούμε διάφορες ιστορίες κακοποίησης γυναικών που φαντάζουν μακρινές και απίστευτες. Και όμως γίνονται σήμερα. Μάλιστα στην γειτονική Τουρκία, μόνο την τελευταία εβδομάδα, ακούσαμε για δύο φριχτά περιστατικά. Μία 16χρονη εκτελέστηκε από τον αδελφό της για να ξεπλυθεί έτσι η ντροπή που προκάλεσε στην οικογένειά της επειδή είχε κάνει έρωτα (έγκλημα τιμής)! Ένα κοριτσάκι μόλις 17 μηνών βιάστηκε μέχρι θανάτου από τους συντρόφους της μητέρας του!!!
Για την εξάλειψη του φαινομένου είναι αναγκαία η άμεση κινητοποίηση της πολιτείας και κυρίως των κακοποιημένων γυναικών αφού τους αφορά άμεσα. Η καταγγελία είναι το πρώτο βήμα, μία καλή συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές μπορεί να βοηθήσει στη σύλληψη του δράστη και σε στοιχεία ικανοποιητικά για την καταδίκη του. Μία γυναίκα που έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση χρειάζεται άμεσα ιατρική φροντίδα και ψυχολογική υποστήριξη, ώστε να επουλωθούν τα τραύματα και να επανενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Σημαντική είναι και η βοήθεια από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΡΟΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Ένα μεγάλο μέρος των θυμάτων δεν καταγγέλουν το βιασμό ή την απόπειρα και αυτός είναι ο λόγος που οι έρευνες δεν είναι πλήρεις. Οι περισσότερες γυναίκες θέλουν να διαγράψουν το περιστατικό από την μνήμη τους γιατί αισθάνονται ταπεινωμένες και οργή απέναντι στον βιαστή, πολλές φορές απέναντι στο ανδρικό φύλο γενικότερα. Δεν θέλουν να μπουν στη διαδικασία να απαντήσουν σε προσωπικές ερωτήσεις και να βιώσουν ξανά στο δικαστήριο την τραυματική εμπειρία του βιασμού. Ακόμη, δεν θέλουν να αναστατώσουν την οικογένεια και φοβούνται τον κοινωνικό περίγυρο. Πιστεύουν, όχι άδικα, ότι θα βρεθούν κατηγορούμενες, καθώς πολλοί είναι αυτοί που στο άκουσμα ενός βιασμού εμμέσως κατηγορούν τη γυναίκα γιατί π.χ. προκάλεσε με τη συμπεριφορά της. Τέτοιες θεωρίες είναι απαράδεκτες και ταιριάζουν σε ανθρώπους χαμηλού μορφωτικού και πνευματικού επιπέδου. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε περιπτώσεις όπου ο βιαστής είναι μέλος της οικογένειας ή ανήκει στο συγγενικό περιβάλλον, οι καταγγελίες αγγίζουν μόλις το 1%!
Για την εξάλειψη του φαινομένου είναι αναγκαία η άμεση κινητοποίηση της πολιτείας και κυρίως των κακοποιημένων γυναικών αφού τους αφορά άμεσα. Η καταγγελία είναι το πρώτο βήμα, μία καλή συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές μπορεί να βοηθήσει στη σύλληψη του δράστη και σε στοιχεία ικανοποιητικά για την καταδίκη του. Μία γυναίκα που έχει υποστεί σεξουαλική κακοποίηση χρειάζεται άμεσα ιατρική φροντίδα και ψυχολογική υποστήριξη, ώστε να επουλωθούν τα τραύματα και να επανενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο. Σημαντική είναι και η βοήθεια από το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: ΡΟΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου