Η Μαρία (Μαίρη) Αρώνη του Θεοδώρου (σύζυγος) και κόρη του καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής, Λέανδρου Αρβανίτη ή Αρβανιτάκη, υπήρξε από τις δημοφιλέστερες και τις πλέον αξιόλογες ηθοποιούς της Ελλάδος. Γεννήθηκε στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 1914 και πέθανε στις 16 Ιουλίου 1992. Ήταν πτυχιούχος πιάνου και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, μαθήτρια του Φώτου Πολίτη και αριστούχος στην απαγγελία και φωνητική. Aποφοίτησε το 1933. Ένα χρόνο μετά νυμφεύθηκε το Θεόδωρο Αρώνη, επίσης ηθοποιό.
Πρώτη εμφάνιση στο θέατρο έκανε με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη το 1935 και η συνέχεια της καριέρας της υπήρξε λαμπρή. Πρωταγωνίστρια στο Θέατρο Μουσούρη, το (1941), από τις νεότερες πρωταγωνίστριες της εποχής, δημιουργεί το δικό της θίασο μόλις το 1944. Το 1947 τη βρίσκει πρωταγωνίστρια του Εθνικού Θεάτρου να ερμηνεύει στη σειρά Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Σίλερ, Τένεσι Ουίλιαμς κ.ά συγγραφείς σε δύσκολους ρόλους, όπως στο "Υπεράνθρωπον και γυναίκες" του Σω, στη «Στρίγκλα που έγινε αρνάκι του Σαίξπηρ» κ.ά. Παράλληλα διετέλεσε μέλος σε πλείστα Δ.Σ. πολιτιστικών οργανισμών της Αθήνας. Εκτός όμως της θεατρικής της παρουσίας στο αθηναϊκό κοινό έκανε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό με αντίστοιχες παραστάσεις, όπως στο Φεστιβάλ των Εθνών (Παρίσι 1957), Μέση Ανατολή (1958), Λονδίνο (1967), Πολωνία, Ουγγαρία (1969), Ιαπωνία (1972). Αλλά και στον κινηματογράφο η παρουσία της κρίθηκε πολύ έντονη έτσι που να δηλώνει τακτικά η ίδια ότι "δε θυμόταν ποτέ να είχε χρόνο ελεύθερο"! Ιδιαίτερα σε ρόλους μητέρας ή πεθεράς δημοφιλών ηθοποιών ήταν ασύγκριτη. Από το 1968 είχε αναλάβει καθηγήτρια της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Η Μαίρη Αρώνη υπήρξε επίσης επίτιμος δημότης της Ρόδου, τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Ευποιίας (1958) από το Βασιλέα Παύλο και το 1966 με το Μέγα Ταξιάρχη από το Βασιλέα Κωνσταντίνο Β', καθώς και με άλλες διακρίσεις κυρίως από τη Μέση Ανατολή (Κυβερνήσεων και Πατριαρχείων). Η εκτίμηση που έτρεφε κυρίως το θεατρόφιλο κοινό στο πρόσωπό της για το πλούσιο "τάλαντον" και την ευσυνείδητη επίδοσή της υπήρξε μεγάλη.
Μιλούσε γαλλικά και αγγλικά και ήταν μόνιμη κάτοικος Καλαμακίου Παλαιού Φαλήρου (Αθήνα), αν και τελευταία παραθέριζε σε βόρειο παράλιο δήμο της Αττικής.
Οι ταινίες στις οποίες εμφανίστηκε, αν και ήταν μόνο 5, έμειναν χαραγμένες με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου:
Το σταυροδρόμι του πεπρωμένου (1954)
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1963)
Μια τρελή, τρελή οικογένεια (1965)
Η γυναίκα μου τρελάθηκε (1966)
Φουσκοθαλασσιές (1966)
Τους μόνους παρτενέρ που επέλεξε να είχε στο πλευρό της στον κινηματογράφο, καθότι τους εκτιμούσε ιδιαίτερα, ήταν ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Ενώ από γυναίκες, τη Τζένη Καρέζη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου