Η κυρία Αγαθονίκη Τσιλιπάκου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη,
όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της (Ελληνικό Κολλέγιο-Δημοτικό,
Γυμνάσιο–tsilipakou2Λύκειο Γερμανικής Σχολής). Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και
Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1988) με
υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.), καθώς και στο Τμήμα
Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θtsilipakou1.
(1992). Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές, ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ., στη Βυζαντινή
Αρχαιολογία του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής
Α.Π.Θ. (1993), όπου και αναγορεύτηκε Διδάκτωρ (2002). Η διδακτορική της
διατριβή με θέμα «Η μνημειακή ζωγραφική στη Βέροια το 17ο αι.», τελεί υπό
έκδοση από το Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Μακεδονίας-Θράκης. Το 1990 διορίστηκε στο
τότε Υπουργείο Πολιτισμού, κατόπιν πανελληνίου διαγωνισμού, και υπηρέτησε
διαδοχικά στην 11η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (Ε.Β.Α.) Βέροιας (1991-2010),
όπου διατέλεσε Προϊσταμένη του Τμήματος Αρχαιολογικών Χώρων, Μνημείων και
Αρχαιογνωστικής Έρευνας (2008-2010), και στη 18η Ε.Β.Α. Άρτας – Πρέβεζας, την
οποία διηύθυνε για έναν και πλέον χρόνο (2011-2012). Από τον Φεβρουάριο του
2012 είναι Διευθύντρια του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης.Έχει
δημοσιεύσει άρθρα, μελέτες και μονογραφίες, έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και
διεθνή αρχαιολογικά συνέδρια, έχει συμμετάσχει στην οργάνωση επιστημονικών
συνεδρίων και αρχαιολογικών εκθέσεων και έχει συνεργαστεί στην οργάνωση των
εκπαιδευτικών προγραμμάτων για παιδιά της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας
Εκπαίδευσης. Δίδαξε στο Κ.Ε.Κ. Ν.Ε.Λ.Ε. Ν.Α. Ημαθίας (1999-2000), σε
εκπαιδευτικά προγράμματα της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Βέροιας (1998), σε
προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, ευέλικτης ζώνης, τοπικής ιστορίας της
Πρωτοβάθμιας – Προσχολικής Εκπαίδευσης στους Ν. Κοζάνης και Ημαθίας
(2003-2004), καθώς και στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ψηφιακής Τεχνολογίας και
Ψηφιακού Πολιτισμού» για μαθητές και εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας, στο πλαίσιο του διακρατικού ευρωπαϊκού
προγράμματος «Light– Bring to Light the value of Cultural Heritage» (INTERREG
IIIC Ανατολική Ζώνη)». Για δέκα χρόνια (1991-2010) δραστηριοποιόταν σε
εκδηλώσεις του Τμήματος Λαογραφίας της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού Βέροιας
ασχολούμενη με την έρευνα εθίμων και παραδοσιακών χορών και την παρουσίαση των
ετήσιων εκδηλώσεων του Τμήματος με αφιερώματα στον εθιμικό κύκλο και γενικότερα
σε λαογραφικά ζητήματα. Έλαβε τιμητική διάκριση και της απονεμήθηκε ειδικό
μετάλλιο από την Ιερά Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας για τη συμβολή της
στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο των Θ΄ Παυλείων (2003), καθώς και τιμητική
πλακέτα από τον Δήμο Αμυνταίου για την αφιλοκερδή συγγραφή της μονογραφίας της
«Ο ναός του Αγίου Νικολάου Πετρών & οι εικόνες του» (έκδοση Δήμου
Αμυνταίου) (2006). Είναι μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Βυζαντινών Σπουδών, της
Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, της Εταιρείας Μελετών Ιστορίας και
Πολιτισμού Ν. Ημαθίας (Ε.Μ.Ι.Π.Η.), του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, του
Συλλόγου Υπαλλήλων του ΥΠ.ΠΟ. Βορείου Ελλάδας, ενώ διετέλεσε Πρόεδρος του
πολιτιστικού μη κερδοσκοπικού σωματείου «Οι Φίλοι της Τέχνης» στη Βέροια
(2003-2005) και Γραμματέας του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Φιλίππειου –
1ου Γυμνασίου Βέροιας (2006-2008). Παράλληλα -εξαιτίας της ενασχόλησής της με
τη μουσική (έλαβε μαθήματα κλασικής κιθάρας και θεωρίας στο Μακεδονικό Ωδείο
Θεσσαλονίκης)- υπήρξε μέλος της χορωδίας της Γερμανικής Σχολής Θεσσαλονίκης,
της Μικτής Τετράφωνης Χορωδίας του Ωδείου «Φίλιππος» Βέροιας (2001-2004), με συμμετοχές σε φεστιβάλ και εκπομπές της
κρατικής τηλεόρασης, καθώς και στην Ολυμπιάδα Χορωδιών (Αθήνα 2004), της μικτής
χορωδίας του «Ωδείου Δημητρίου» Βέροιας (2006-2010), της μικτής χορωδίας
εκπαιδευτικών και δασκάλων Ν. Ημαθίας (2007-2010) και της Χορωδίας Ενηλίκων του
Πολιτιστικού Συλλόγου «Μακρυγιάννης» Άρτας (2011-2012).Είναι παντρεμένη με τον
Μαθηματικό Ελευθέριο Ασβεστόπουλο και έχει δύο γιους.
Κυρία Τσιλιπάκου, εδώ και δύο χρόνια κρατάτε το πηδάλιο
του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού. Πόσο όμως ευέλικτο μπορεί να είναι ένα
δημόσιο μουσείο σε περίοδο έντονης οικονομικής ύφεσης;
Για την ακρίβεια τον προσεχή Φεβρουάριο συμπληρώνω δύο
χρόνια. Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού είναι ένα δημόσιο μουσείο και είμαστε
περήφανοι γι’ αυτό. Είναι ένα βραβευμένο δις μουσείο τόσο στο εσωτερικό (2001,
Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής) όσο και στο εξωτερικό (2005, Βραβείο
Συμβουλίου της Ευρώπης) ως κτίριο και ως μουσειολογική αντίληψη, ως προς τον
τρόπο αντιμετώπισης των εκθεμάτων του, ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του
ίδιου του επισκέπτη, ένα μουσείο πρωτοπόρο, ιδιαίτερα για την εποχή που
ιδρύθηκε, σταθμός στα μουσειολογικά δρώμενα διεθνώς. Είναι ένας χώρος έρευνας,
παιδείαςtsilipakou και πολιτισμού. Επιθυμούμε να παράγουμε και να μεταδίδουμε
τη γνώση μέσω νέων ερμηνευτικών προσεγγίσεων και προτάσεων κάθε φορά με στόχο
«τον εκδημοκρατισμό της προσφερόμενης γνώσης», όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο
αείμνηστος Αρχαιολόγος και οραματιστής Δημήτρης Κωνστάντιος (ομόλογός μου στο
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας). Οι δυσκολίες -είναι αλήθεια- έχουν
πολλαπλασιαστεί. Ωστόσο, η οικονομική ευμάρεια δεν είναι από μόνη της πανάκεια
για την επίτευξη στόχων. Το ζήτημα είναι να έχουμε στόχους, να θέτουμε τους
σωστούς στόχους, να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες της κοινωνίας, να
συνειδητοποιούμε τι οραματιζόμαστε να δώσουμε σε αυτήν και να προχωράμε.
Περισσότερα : http://www.elliniki-gnomi.eu/archives/49375
Πηγή : Δρ. Νικόλαος Β. Παππάς
Ελληνική Γνώμη
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου